زهرا شجاعیان - دانشجوی دکتری سازه های آبی دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز
سید محمود کاشفی پور - استاد گروه سازه های آبی دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز
سید حبیب موسوی جهرمی - استاد گروه سازه های آبی دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز
محمود شفاعی بجستان - استاد گروه سازه های آبی دانشکده مهندسی علوم آب دانشگاه شهید چمران اهواز

     حفاظت رودخانه­ در برابر فرسایش و تخریب ناشی از جریان آب با استفاده از آبشکن­ها از جمله روش­های متداول در مهندسی رودخانه تلقی می­شود. در این تحقیق تاثیر آبشکن نوع باندال لایک[1] برروی الگوی فرسایشدر شرایط غیر مستغرق مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش­ها در شرایط آب زلال و با در نظر گرفتن سه فاصله بین آبشکن، سه زاویه قرارگیری آبشکن و چهار دبی مختلف و در حالت نفوذپذیری  45 درصد انجام گرفت. نتایج نشان داد که حداکثر عمق آبشستگی اطراف آبشکن اول اتفاق می افتد. هم چنین در یک عدد فرود ثابت، با افزایش فاصله بین آبشکن ها، میزان حداکثر عمق آبشستگی کاهش یافت. سپس تاثیر زاویه قرارگیری آبشکن نسبت به ساحل با زوایای 60، 90 و 120 درجه بر روی حداکثر عمق آبشستگی مورد بررسی قرار گرفته. نتایج نشان داد که بیشترین عمق آبشستگی با زاویه 90 درجه و کمترین آن با زاویه 60 درجه به­ وجود آمده است. [1]- Bandal-Like spur

آبشستگی, حفاظت دیواره رودخانه, آبشکن باندال لایک