علی ریاحی مدوار - گروه بیوتکنولوژی-پژوهشگاه علوم و تکنولوژی پیشرفته و علوم محیطی- دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، - کرمان،
مهشید قاضی زاده احسایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
فرشته جدید بنیاد - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم و فناوری های نوین، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران.
فاطمه رضائی - دانش آموخته دکتری، گروه فیزیولوژی گیاهی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

هدف: سولفورافان یک ایزوتیوسیانات مشتق شده از گلوکوزینولات گلوکورافانین تحت  هیدرولیز آنزیمی میروزیناز می­باشد که اثرات درمانی متعددی دارد. این گلوکوزینولات به فراونی در گیاه ازمک از خانواده براسیکاسه یافت می­شود. مواد و روش­ها: در این تحقیق، تولید سولفورافان، بیان ژن CYP79F1 (یکی از آنزیم­های کلیدی در بیوسنتز گلوکورافانین) و بیان ژن میروزیناز در گیاهچه­های ازمکتیمار شده با غلظت های مختلف (صفر (به عنوان شاهد)، 25، ، 100، ، 500 و 1000 mg/L ) اکسید روی بررسی شد. نتایج: نتایج نشان داد که محتوای سولفورافان گیاهچه­های تیمار شده بصورت معنی­داری نسبت به شاهد افزایش (در غلظت­های بالاتر از 100 mg/L) یافته است. بر اساس نتایج حاصله، بیان ژن CYP79F1 با افزایش غلظت اکسید روی در محیط به صورت خطی کاهش نشان داد و این کاهش در حضور بالاترین غلظت، در سطح 5 درصد نسبت به نمونه شاهد معنی­دار می­باشد. در مقابل، بیان ژن آنزیم میروزیناز با افزایش غلظت اکسید روی در محیط به صورت گرادیان افزایش نشان داد و این افزایش در حضور غلظت­های بالاتر از mg/L 500 نسبت به نمونه شاهد معنی­دار بود. نتیجه­گیری: بر اساس نتایج، چنین بنظر می­رسد که افزایش تولید سولفورافان در گیاهچه­های تحت تیمار، بیشتر به دلیل افزایش بیان و در نتیجه تولید بیشتر آنزیم میروزیناز بوده است.

اکسید روی, بیان ژن, میروزیناز, سولفورافان