پذیرش فرزند توسط خانم های مجرد، سختی ها، مشکلات، تاثیر آن بر سلامت روان و چالش های پیش روی؛ یک مرور سیستماتی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 323

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

WHMED08_047

تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1398

Abstract:

مقدمه: در جامعه زنانی هستند که هرگز کودکی را به دنیا نیاورده اند، ولی مادرند. شرایط پذیرش کودک به عنوان فرزند در ایران بسیار دشوار است، آنگونه که بسیاری از خانم های جوان هرگز موفق به انجام چنین امری نمیشوند. از سوی دیگر پذیرش فرزند، رویدادی تنش زا برای تازه مادران محسوب می شود.روش کار: در این پژوهش با استفاده از کلیدواژه های خانم های مجرد، سلامت روان و پذیرش فرزند در پایگاه های؛ PubMed google Scholar, Science Direct, SID جستجو شد. دامنه منابع لاتین از سالهای 2015 تا 2019 و مطالعات فارسی از سال 1394 تا 1398 میباشد. نوع مطالعات تحلیلی، تجربی و مروری است.نتایج: پذیرش فرزند، در ابتدا ممکن است حتی تغییرات منفی ایی را در عزت نفس مادران مجرد پدید آورده و آنان را دچار اضطراب، پریشانی و آشفتگی سازد. اما در ادامه این تجربه مادر شدن است که غالب بوده و سبب افزایش عزت نفس فرد می گردد. از سوی دیگر این مادران با طیف گسترده ای از چالش های روان شناختی از جمله افزایش تنیدگی و اضطراب، افسردگی، خشم و احساس ناکارآمدی روبرو هستند.نتیجه گیری: پذیرش فرزند توسط دختران و زنان مجرد بالای 30 سال به لحاظ رسیدن به سلامت روانی متعادل تر اتفاق خوبی است، به این طریق با ایجاد حس همگرایی از بیهوده دانستن زندگی و یاس دور شده و به زندگی دلبسته تر خواهند شد.پیام برای سیاستگذاران: پیشنهاد می شود با توجه به تاثیرات مثبت و بسزای پذیرش فرزند بر روی سلامت روان خانم های مجرد؛ شرایط فرزندخواندگی از طرف دولت ها برای آنان روزبروز آسانتر و عملی گردد. اکنون در جامعه ما یسیاری از دختران و زنان مجرد بالای 30 سال هستند که شرایط مادی و معنوی گرفتن بچه را دار بوده، ولی موفق به انجام این کار نمیشوند. با توجه به بهبود آشکار سلامت روانی خانمی که سرپرستی کودکی را در نقش مادر آینده وی می پذیرد؛ شایسته است سلامت روحی روانی این خانم ها نیز قبل از پذیرش این مهم مورد بررسی قرار گردد.

Authors

فرشته اعتمادی

کا رشناسی ارشد پرستاری گرایش مراقبت های ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

احسان دانشمندی

دا نشجوی کارشناسی ارشد پرستاری گرایش مراقبت های ویژه، دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران