بررسی عوارض استفاده از سرجی سل در عمل های جراحی مختلف: یک مطالعه مروری سیستماتیک

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 8,763

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ARCIORSMED02_159

تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1398

Abstract:

زمینه و هدف: سرجی سل یا سلولوز اکسید شده یکی از روشهای هموستاز است که در اغلب پروسیجرهای جراحی جهت کنترل خونریزی استفاده می شود. سرجی سل با تشکیل لخته و ایجاد فشار از بروز خونریزی و عوارض پس از عمل جلوگیری می کند و از نظر اقتصادی کاملا به صرفه و مفید می باشد. سرجی سل قابل جذب بوده و معمولا مشکل خاصی ایجاد نمیکند اما در مواردی با مختل شدن جذب و یا بروز واکنش بافتی باعث بروز مشکلاتی برای بیماران خواهد شد هدف از این مطالعه بررسی عوارض استفاده از سرجی سل در عمل های مختلف می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه به روش مرور سیستماتیک انجام شده و در آن به بررسی مقالات منتشر شده در پایگاه های الکترونیکی اطلاعات پاب مد، مگیران و گوگل اسکولار بین سال های 1997 تا 2019 پرداخته شده است. پس از یافتن مقالات گزارش موردی سرجی سل و جستجو با کلید واژه عوارض سرجی سل و بررسی چکیده مقالات تعداد 14 مقاله جهت بررسی نهایی انتخاب شدند. یافته ها: در مطالعه Diana و همکاران در عمل جراحی آدنوکارسینومای ریه جهت هموستاز از سرجی سل استفاده شد، پس از یک سال در CT اسکن مشخص شد که توده ای در ناحیه اطراف نای وجود دارد و با خارج سازی و بررسی پاتولوژیک مشخص شد واکنش بافتی به سرجی سل رخ داده است. در مطالعه Feng و همکاران پس از استفاده از سرجی سل در عمل کیست تخمدان، بیمار با درد ناحیه لگن بر میگردد، با انجام اقدامات تشخیصی توده ای در ناحیه لگن تشخیص داده شد، پس از خارج کردن توده مشخص شد که سرجی سل جذب نشده و مشکل ساز شده است. در اکثر بیماران بررسی شده جذب نشدن سرجی سل پس از زمان مقرر باعث بروز مشکل و مراجعه مجدد به بیمارستان شده است.نتیجه گیری: علی رغم موثر بودن سرجی سل در هموستاز، در برخی از بیماران تست های تشخیصی پس از عمل سرجی سل را به عنوان توده یا آبسه تشخیص داده اند و در مواردی جذب نشدن سرجی سل بیمار را با مشکلاتی مواجه کرده است

Authors

سارا رحیمی

دانشجوی کارشناسی اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجوئی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران.

وحید رحمانی

دانشجوی کارشناسی ارشد اتاق عمل، کمیته تحقیقات دانشجوئی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.

بهزاد غلام ویسی

کارشناس ارشد اتاق عمل، دانشکده پرستاری و مامائی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران