ارزیابی سطح آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی گناباد سال 1398

مقدمه: آموزش بالینی و آماده سازی دانشجویان برای پذیرش نقش های مختلف در عرصه های خدمات بهداشتی و درمانی از اهم فعالیت ها و اهداف دانشکده های پزشکی و پیراپزشکی است. امروزه محیط بالینی به طور وسیعی به عنوان محیطی کلیدی جهت آموزش دانشجویان پذیرفته شده است و به دانشجویان کمک می کند تا بتوانند آموزش تئوری را با عملکرد در بالین پیوند دهند . البته در این میان متغیر های بسیار زیادی بر روی آموزش بالینی تاثیر می گذارند . هدف از این مطالعه ارزیابی سطح آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی گناباد بود.روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 31 نفر از دانشجویان اتاق عمل که متمایل به شرکت در پژوهش بودند، به صورت طبقه ای تصادفی منطبق بر ترم تحصیلی انتخاب شدند. جهت جمع اوری اطلاعات از پرسشنامه پژوهشگر ساخته مشتمل بر 35 سوال در طیف 5 گزینه ای لیکرت( کاملا موافقم تا کاملا مخالفم) استفاده شد . جهت تعیین روایی ابزار از روش روایی محتوا و صوری استفاده شد. پایایی ابزار بر اساس روش آلفای کرانباخ تایید گردید( α= 0/89) . جهت تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 استفاده گردید. یافته ها : 64.5 درصد واحدهای پژوهش مونث و 35.5 درصد مذکر بودند. میانگین سنی واحدهای پژوهش 1.49 ± 21.12 بود. 77.4 درصد دانشجویان سطح آموزش بالینی را مطلوب گزارش کردند و 22.6 درصد سطح آموزش بالینی را متوسط بیان کردند. طبق آزمون های اماری ارتباط معنی داری بین وضعیت آموزش بالینی و اطلاعات دموگرافیک وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به لزوم کسب مهارت بالینی در رشته های پیراپزشکی ، به نظر می رسد لازم است تا در کنار توجه به مسائل آموزش تئوری، به وضعیت محیط های بالینی توجه بیش تری شود تا موارد متوسط نیز به سطح مطلوب ارتقا یابد.

Keywords:

آموزش بالینی , دانشجو , اتاق عمل