طیبه آذرمهر - دانشجوی کارشناسی ارشد اتاق عمل،کمیته تحقیقات دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری ،ایران
فاطمه پولادخای - دانشجوی کارشناسی ارشد اتاق عمل،کمیته تحقیقات دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری ،ایران
فاطمه زهراباقری - دانشجوی کارشناسی ارشد اتاق عمل،کمیته تحقیقات دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری ،ایران
رعنا آبجار - دانشجوی کارشناسی ارشد اتاق عمل،کمیته تحقیقات دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری ،ایران
ابراهیم نصیری فرمی - استادیار، عضوهیئت علمی دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری ،ایران
حسن صیامیان - دانشیار، عضوهیئت علمی دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری ،ایران

مقدمه: آموزش بالینی بخش لازم الاجرا و بسیار مهم در آموزش، به شمار می آید،و ارتقای کیفیت آموزش بالینی، مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف از طریق کسب نظرات مربیان و دانشجویان است، این مطالعه با هدف مقایسه دیدگاه مربیان و دانشجویان دانشکده پیراپزشکی در زمینه وضعیت آموزش بالینی انجام گرفت است.روش کار: این پژوهش توصیفی - مقطعی در دانشگاه علوم پزشکی زابل در سال 1397انجام شد. که بامشارکت 10 مربی بالینی و 140دانشجوی دانشکده پیراپزشکی انجام گرفت. داده ها بوسیله پرسش نامه 6قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و 5 حیطه مرتبط با وضعیت آموزش بالینی (اهداف و برنامه آموزشی ،عملکرد مربی، شیوه تعامل با دانشجو در محیط بالین، محیط آموزشی و نظارت و ارزشیابی) به صورت خود ایفا جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون هایt مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون با استفاده ازنرم افزار نسخه19 SPSS تحلیل شد.یافته ها: وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه مربیان، در سطح مطلوب(46/54±5/08)، و ازدیدگاه دانشجویان درسطح متوسط (13/67±33/10) می باشد ،بدین معنا که دانشجویان در مقایسه با مربیان کیفیت آموزش بالینی را به طور معنی دار ضعیف تر ارزیابی نمودند که این اختلاف معنادار بوده0/05> p_valu) .همچنین کیفیت کلی آموزش بالینی ازنظر مربیان با اطلاعات دموگرافیکی ارتباط معناداری نداشت .نتیجه گیری: باتوجه به یافته ها،مربیان در مقایسه با دانشجویان اهداف و برنامه های آموزشی را در حد مطلوب ارزیابی نمودند،بنظر می رسد مربیان در این زمینه رویکرد مثبتی دارند در مقابل،مشکلات محیط آموزشی،برخورد بادانشجو ، نظارت وارزشیابی،برای دانشجویان ملموس تر بوده و ارزیابی ضعیفتری داشته اند. بر اساس نتایج این مطالعه، تامین محیط آموزشی مناسب و بهبود شیوه نظارت و ارزشیابی وتعامل با دانشجویان در محیط بالین برای ارتقای وضعیت آموزش بالینی ضروری به نظر میرسد.

آموزش بالینی، یادگیری بالینی، مربیان پیراپزشکی، دانشجویان پیراپزشکی