بررسی رابطه بین خود شیفتگی و گرایش به مد در زنان

در دیدگاه روانشناسی نیاز انسانها به خود نمایی و زیبایی زمینه مدگرایی را فراهم می سازد. حال در جوامع مدرن و جوامعی که مدرنیته بدانها راه یافته، در فرآیند هویت یابی، دشواریها و آشفتگی هایی به وجود میآید مانند رواج فردگرایی، مادیگرایی و لذتجویی که به صورت جریاناتی بیمارگون گسترش مییابد. که یکی از مظاهر آن رواج و بروز شخصیتهای خودشیفته است. در این میان زنان به عنوان افراد مصرف گرا، برای کسب هویت ارزشمند، باید بدنی متناسب با استانداردهای نوین و روحیهای متناسب با تبعیت از مدها و مصرف هرچه بیشتر کالا داشته باشند. از این رو در این تحقیق به بررسی رابطه بین خودشیفتگی و گرایش به مد در زنان در دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه پیام نور مرکز اصفهان پرداخته شده است. 271 نفر دانشجو جامعه آماری این پژوهش را تشکیل میدهند که حجم نمونه طبق فرمول کوکران 160 نفر محاسبه شد. جهت جمع آوری اطلاعات، از دو پرسشنامه استفاده گردید. پرسشنامه اول پرسشنامه گرایش به مد محقق ساخته بود و پرسشنامه دوم، پرسشنامه شخصیت خودشیفته نسخه 40 مادهای(ان پی آی-.(40 پایایی پرسشنامه های تکمیل شده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 و روش آلفای کرونباخ 0/78 تعیین و مورد قبول قرار گرفت. تحلیل نتایج نشان میدهد که دانشجویان زن مورد پژوهش دارای ویژگی خودشیفته (P<0/005) و گرایش به مد (P<0/000) میباشند و همچنین نتایج آزمون همبستگی پیرسن نشان داد که بین نمرات خودشیفتگی و گرایش به مد رابطه معنیداری (P<0/000) و مثبت وجود دارد به این معنا که با کم و یا زیاد شدن یکی از مقدار دیگری نیز کم و یا زیاد می شود. و دیگر ویژگیها مانند سن، تاهل و شرایط اقتصادی خانواده در گرایش به مد در نمونه این تحقیق تاثیر بسزایی ندارد.

Keywords:

خودشیفتگی , مد , زنان.