ارائه مدلی جهت تعیین رابطه بین خلاقیت تحصیلی و موفقیت تحصیلی با خودشکوفایی تحصیلی مبتنی بر میانجی گری شیفتگی تحصیلی (مورد مطالعه؛ دانش آموزان دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر اصفهان)

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین خلاقیت تحصیلی و موفقیت تحصیلی با خودشکوفایی تحصیلی مبتنی بر میانجی گری شیفتگی تحصیلی، بوده است. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری مورد مطالعه این تحقیق را کلیه دانش آموزان دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصیلی 1398 -99 به تعداد 104795نفر(45584 نفرپسر و 59211 نفردختر) تشکیل داده اند. برای انتخاب نمونه از روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است. بر اساس فرمول ذیل تعداد 382 نفر برای تحقیق بطور تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مشتمل بر چهار نوع پرسشنامه بوده است:-1پرسشنامه خلاقیت عابدی مشتمل بر ابعاد سیالی، بسط، ابتکار و انعطاف پذیری -2پرسشنامه محقق ساخته شیفتگی تحصیلی -3پرسشنامه محقق ساخته موفقیت تحصیلی مشتمل بر سه بعد ورود تحصیلی، حین تحصیلی و فارغ التحصیلی -4 پرسشنامه محقق ساخته خودشکوفایی تحصیلی مشتمل بر سه بعد شناختی، عاطفی و روانی- حرکتی. از آلفای کرونباخ برای اعتبار و از روایی صوری نیز برای بررسی روایی پر سشنامه ها استفاده شد. به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد، بین خلاقیت تحصیلی و موفقیت تحصیلی با خودشکوفایی تحصیلی، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. شیفتگی تحصیلی، رابطه بین عوامل دو گانه اثرگذار با خودشکوفایی تحصیلی را میانجی گری می کند.

Keywords:

خلاقیت تحصیلی , موفقیت تحصیلی , خودشکوفایی تحصیلی , شیفتگی تحصیلی