بهنام نظری زاده - دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری ،واحد یزد،دانشگاه ازاد اسلامی ،یزد، ایران
علی حسن آبادی - دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری ،واحد یزد،دانشگاه ازاد اسلامی ،یزد، ایران
سیداحمد میردهقان اشکذری - دانشجوی دکتری گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری ،واحد یزد،دانشگاه ازاد اسلامی ،یزد، ایران

برنامه های توسعه گردشگری نقش مهمی در پیشرفت این صنعت داشته اند تا بدانجا که یکی از اقدامات توسعه،برنامه ریزی منسجم،برپایه وجود ارتباط دوطرفه توسعه پایدار و گردشگری پایدار ،است که فارغ ازمشکلات سیاسی و حاشیه ای و همچنین تغییر دولت ها،ساختار اجتماعی و فرهنگی بخش گردشگری را مدیریت کند.ایران در میان کشورهای در حال توسعه از جمله کشورهایی است که سابقه دیرینه در تدوین و اجرای برنامه های میان مدت دارد اما به رغم این مهم غالب اهداف این برنامه ها محقق نشده و عملا زمینه تحرک و پویایی گردشگری فراهم نیامده است.دعوی برنامه ریزان توسعه این بوده که در پس برنامه های توسعه انقلابی و اقتصادی و دگرگونی عظیم سیاسی گردشگری در نظام برخی شهرها مثل کرمان، این مهم حاصل شود.با این دعوی عدم تحقق اهداف در برنامه های گردشگری به نقص در اجرا و عدم تمکین مجریان گردشگری در کشور و این شهر به برنامه های توسعه نسبت داده شد.این مهم در حالی است که عدم تحقق اهداف برنامه های توسعه،مولد عوامل مختلفی است که در این میان ضعف ساختار برنامه های توسعه به ویژه از تاثیرات گردشکری در توسعه این شهر مورد توجه قرار نمیگیرد.در این مقاله با تآکید بر دو مولفه مذکور به بررسی الزاماتی می پردازیم که امر نظارت و کنترل را میسر و ممکن می سازند.

نظارت و کنترل، آزمون پذیری،گردشگری، امکان سنجی، توسعه پایدار گردشگری،شهر کرمان