آمایش سرزمین محصول گندم با استفاده از روش ترکیبی سیستم اطلاعات جغرافیایی-ویکور: مطالعه موردی استان فارس

چالش پیش رو برای سرزمین ایران در سالهای اخیر، رویدادهای مربوط به تغییر اقلیم در ایران است. اولین مسئله اینکهمیزان بارندگی متوسط کشور حدود 20 درصد کاهش یافته به گونهای که متوسط بلندمدت از 250 به 210 میلی متر درسال تقلیل یافته است. همچنین بر اساس سنجش های صورت گرفته، در بیست سال اخیر پهنه سرزمینی کشورمان به طورمتوسط 1.1 درجه سانتی گراد گرم شده است. بررسی های سازمان های علمی جهان نیز حاکی از آن است که ایران درمحدوده مناطقی است که در سال های پیش رو به دلیل تغییرات اقلیمی بیش از 15% از عملکرد تولیدات محصولاتکشاورزی آن کاسته خواهد شد . در چنین شرایطی، ناگزیر هستیم تا با مکانیزه کردن صنعت کشاورزی و استفاده از سبککشاورزی دیم برای محصولات کمتر نیازمند به آب، مصرف آب را مدیریت کنیم. بر اساس آمارنامه ی کشاورزی استانفارس، حدود 10 درصد تقاضای بخش کشاورزی کشور از این استان تامین میشود و رتبه ی دوم تولید گندم را در بیناستان های کشور داراست. گندم یکی از محصولات کشاورزی استراتژیک در ایران و بسیاری از کشورهای جهان است کهقابلیت کشت در شرایط اقلیمی گرم و خشک را با بازدهی مناسب دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی تناسب اراضی استانفارس برای کشت گندم به روش دیم است. برای این کار با بررسی داده های اقلیمی، خاکشناسی و توپوگرافی مربوط بهاستان فارس، در نهایت منجر به تهیه ی نقش های می شود که نمایش دهندهی واحدهای مناسب کشاورزی محصول گندم درمحدوده ی جغرافیایی استان فارس با استفاده از ابزار تحلیل تصمیم گیری چندمعیاره، مبتنی بر روش ویکور (vikor) درمحیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) است. در نهایت این تحقیق نشان داده است حدود 32 درصد از مساحت استانفارس در درجه ی اول و دوم تناسب اراضی برای کشت گندم قرار دارد. همچنین مشخص شد نقاط مستعد، بیشتر در نواحیغربی و شمال غربی استان فارس پراکنده شده است.

Keywords:

آمایش سرزمین , ویکور , GIS , تصمیم گیری چندمعیاره , گندم , استان فارس