بررسی پایداری مصرف آب در باغات مرکبات شهرستان گچساران با استفاده از روش موریس

امروزه، حفظ منابع آبی و بهره برداری بهینه و اقتصادی از آب یک مسئله مهم جهانی است. بهره برداری از منابع آب پیوسته مسبب زندگی و فعالیت جوامع انسانی و عامل مهمی در ساماندهی سکونتگاههای روستایی و پایداری جوامع به شمار میآید. با توجه به شرایط اقلیمی ایران، استفاده پایدار از منابع آب در محدوده حفاظت برخوردار است بنابراین استفاده از آب وقتی پایدار خواهد بود که امکان تولید غذا برای نسل فعلی و نسلهای آتی امکانپذیر باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تفاوت های روستاهای گچساران از منظر پایداری مصرف آب در باغات مرکبات با استفاده از مجموعه ای از شاخص ها و همچنین سطح بندی با استفاده از شاخص های ترکیبی است. میزان پایایی مولفه های پرسشنامه بالای 0/6 به دست آمد تجزیه و تحلیل دادهها نیز با نرم افزار spss انجام شد. جامعه آماری شامل 300 نفر از باغداران شهرستان گچساران می باشد که با توجه مورگان- جرسی حجم نمونه 169 نفر برآورد شد، که بدین منظور از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد. برای سطح بندی، ابتدا 19 شاخص از حوزه های اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی شناسایی و داده های متناظر با آنها برای 11 روستا در گچساران گردآوری شد. برای تهیه شاخص ترکیبی، از روش موریس بهره گرفته شد و شاخص های ترکیبی برای روستاها محاسبه و سطح بندی شدند. براساس این سطح بندی، به طورکلی روستاهای امامزاده جعفر و تلخاب شیرین در رتبه های اول و دوم پایداری قرار گرفتند.

Keywords:

آب , پایداری , گچساران , مرکبات , موریس