سیدجلال آذری - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
مرتضی گلدانی - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی ، دانشگاه فردوسی مشهد

یکی از مهمترین فاکتورهای افزایش تنوع در اکوسیستم های کشاورزی کشت مخلوط است. لذا این آزمایش به منظور بررسی عملکرد و اجزایعملکرد ذرت (Zea max) و سویا (Glycine max) تحت نسبت های مختلف کشت مخلوط به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با هفت تیمار (کشت خالص گیاهان مذکور و نسبتهای 100+100، 100+50، 100+25 ذرت+ سویا و نسبت های 100+50 و 100+25 سویا + ذرت) درسه تکرار در سال 96-1395 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا گردید. نتایج حاصل از صفات مورد بررسی دررابطه با مقایسه تیمارهای مختلف کشت مخلوط حاکی از آن بود که قطر بلال، وزن هزار دانه و شاخص برداشت ذرت و در مورد سویا ارتفاع،تعداد برگ در ساقه اصلی، تعداد شاخه های جانبی، طول شاخه های جانبی، قطر ساقه از محل اولین غلاف، تعداد غلاف در هر بوته، عملکرداقتصادی، عملکرد بیولوژیک، نسبت برابری زمین و شاخص برداشت، در بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری (p≤0.05) داشتند. بیشترین شاخص برداشت ذرت (39/4) از تیمار کشت مخلوط 5:100 ذرت: سویا حاصل شد که 10 درصد بیشتر از کشت خالص ذرت بود و کمتریناین مقدار (24/6) از تیمار کشت مخلوط 25:100 ذرت: سویا حاصل شد. بیشترین شاخص برداشت سویا (40/4) از تیمار ترکیب 25:100 ذرت: سویا به دست آمد که 74 درصد بیشتر از کشت خالص سویا بود. همچنین کمترین مقدار شاخص برداشت (14/7) از تیمار کشت خالص سویابدست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که کشت مخلوط ذرت 100 درصد + سویا 50 درصد به علت استفاده بهینه از نهاده های موجود بیشترینعملکرد را داشت.

تنوع، شاخص برداشت، شاخص برابری زمین، کشاورزی پایدار