ندا چاره ئی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد
هادی اعظمی - دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد
علی اکبر بیزه - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد

گردشگری مذهبی یکی از قدیمی ترین و پررونق ترین گردشگری های گذشته و حال حاضر در سراسر جهان است. کشور ایران بهدلیل برخورداری از تمدنی کهن و حضور پیروان ادیان مختلف دارای اماکن مذهبی بسیار متنوعی است و به تصدیق سازمانیونسکو، از نظر وجود آثار تاریخی و فرهنگی در میان 10 کشور نخست جهان جای دارد و از منظر جاذبه های اکوتوریسمی و تنوعاقلیمی هم جزو 5 کشور برتر دنیاست. مشهد جزو شهرهای مقدس جهان است که در پرتو جهان بینی پدید آمده و سرشت و شکلگیری فضایی و زندگی اجتماعی و اقتصادی خود را کام ا ل تحت تاثیر عامل مذهبی- فرهنگی و گردشگری برخاسته از آن شکل داده است. این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این سوالات است که: 1- تا چه میزان گردشگری مذهبی در ایجاد همگرایی، پیوند و ارتقاء روابط فرهنگی در میان کشورهای اسلمی می تواند موثر باشد 2- نقش شهر مذهبی مشهد تا چه میزان در ایجاد همگرایی، پیوند و ارتقاء روابط فرهنگی در میان کشورهای اسلمی می تواند موثر باشد 3- چگونه می توان با توسعه ی صنعت گردشگری مذهبی بین کشورهای اسلمی همگرایی و روابط فرهنگی را تقویت کرد و با این فرضیات کهگردشگری مذهبی می تواند در ایجاد همگرایی، پیوند و ارتقاء فرهنگی در میان کشورهای اسلمی موثر باشد و شهر مذهبی مشهدمی تواند به عنوان یک کلنشهر مذهبی بین کشورهای اسلمی پیوند فرهنگی برقرار نماید، به دنبال ارائه ی پیشنهادات مطلوب وکاربردی است. نتایج پژوهش نشان می دهد ساختار و کارکرد کنونی گردشگری مذهبی- فرهنگی شهر مشهد باید به گونه ای برنامه ریزی بشود که بین بخش ها و عناصر گردشگری ارتباط دوسویه برقرار شود و هریک از بخش های گردشگری شهر بصورتیکپارچه مشغول فعالیت بشوند.

گردشگری مذهبی، همگرایی، پیوند فرهنگی، کشورهای اسلامی