ارزیابی اثرات افزایش راندمان آبیاری بر شاخص های سیستم منابع آب با استفاده از مدل مفهومی WEAP

منابع آب جزو مولفه های اساسی در پایداری محیط زیست هستند که مدیریت بهینه ی آنها به منظور دستیابی بهتوسعه ی پایدار، امری ضروری است. این در حالی است که امروزه کاهش منابع آب قابل برنامه ریزی ناشی از تغییراتاقلیمی و افزایش مصرف به یکی از مهمترین چالش های پیش روی جوامع بشری بدل گشته است. با توجه به اینکه بخشکشاورزی، بزرگترین مصرف کننده ی منابع آب می باشد، یکی از راهکارهای در این زمینه میتواند بهبود راندمان آبیاریدر این بخش باشد. در این تحقیق توسط مدلسازی صورت گرفته در مدل ارزیابی و برنامه ریزی منابع آب (WEAP)اثرات بهبود راندمان آبیاری بر شاخص های اعتمادپذیری، آسیب پذیری، و هیدروانرژی سیستم منابع آب حوضه ی آبریز دزمورد شبیه سازی و تحلیل یکپارچه قرار گرفته است. سناریوهای مورد بررسی شامل افزایش راندمان آبیاری در شبکه هایآبیاری منطقه در سطوح 10 و 20 درصد می باشند. اثرات این سناریوها توسط شبیه سازی سیستم منابع آب حوضه یآبریز دز بر شاخص های سیستم ارزیابی شده است. نتایج این تحقیق نشان داد که بهبود راندمان آبیاری در شرایطبلندمدت موجب بهبود اعتمادپذیری تامین آب و کاهش آسیب پذیری حوضه نسبت به کم آبی می شود. همچنین میزانتولید هیدروانرژی نیز با بهبود راندمان افزایش مییابد. نتایج این تحقیق ضمن فراهم آوردن یک دیدگاه برایتصمیم گیری، اهمیت و اثر بهبود راندمان آبیاری بر بخش های مختلف یک حوضه ی آبریز خاطرنشان می شود.

Keywords:

راندمان آبیاری , اعتمادپذیری , آسیب پذیری , هیدروانرژی , WEAP