نقش گردشگری در زیست بوم پایدار (مطالعه موردی: روستاهای شهرستان هامون)

گردشگری روستایی به عنوان فرایندی در توسعه مناطق روستایی درنظر گرفته می شود که می تواند در قالب سیاست های توسعه منطقه ای، امکان توزیع عادلانه خدمات و تسهیلات عمومی در مناطق روستایی را ایجاد کند که بهبود کیفیت زندگی و برخورداری روستاییان از معیشت پایدار را به همراه دارد. با وجود محدودیت های زیستی، چشم اندازهای ویژه زیبا این نواحی می تواند به عنوان نقاط مهم جذب کننده گردشگر امروزی مطرح گردد و فواید اقتصادی و اجتماعی حاصل از آن، به توسعه پایدار بهتر شرایط زیست بوم این مناطق بیانجامد. هدف این بررسی نقش گردشگری در زیست بوم پایدار در شهرستان زهک و روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری پژوهش روستاهای شهرستان هامون می باشد و برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده با نرم افزار Excel و Spss اقدام گردید و اطلاعات مورد نیاز استخراج گردید. یافته های تحقیق حاکی از آن است که در بررسی شاخص های اقتصادی، شاخص افزایش قیمت زمین و مسکن در روستا با میانگین 3/72 بالاترین رتبه و همچنین شاخص تغییر الگوی کشت روستا با میانگین 2/42 پایین ترین رتبه و در بررسی شاخص های اجتماعی، شاخص بهبود وضعیت بهداشت فردی و عمومی در روستا با میانگین 3/90 بالاترین رتبه را به خود اختصاص داده اند. همچنین شاخص کاهش مهاجرت از روستا با میانگین 2/88 پایین ترین رتبه و در بررسی شاخص های کالبدی و زیست محیطی شاخص دفع بهداشتی زباله و جلوگیری از ورود فاضلاب های خانگی به معابر با میانگین 3/85 بالاترین رتبه و همچنین شاخص گسترش خدمات زیربنایی در روستا با میانگین 2/93 پایین ترین رتبه را کسب نموده اند.

Keywords:

گردشگری روستایی , توسعه پایدار , زیست بوم , شهرستان هامون