فناوری های نوین در مدیریت پسماند های کشاورزی به منظورتهیه فیلم های زیستی

درسال های اخیر، پلیمرهای زیستی جایگزینی مناسب برای مواد پلاستیکی حاصل از مشتقات نفتی و پلیمرهای غیرزیستی در عرصه بسته بندی می باشند. مواد پلیمری زیست تخریب پذیر نیستند و سالیان سال تجزیه شان به طولمیانجامد درحالی که فیلم های زیست تخریب پذیر به سادگی به طبیعت باز می گردند و اثرات سوء بر محیط زیست ومنابع طبیعی ندارند چرا که منابع تجدید پذیر از منابع طبیعی پدید آمده اند و هیچ مغایرتی با محیط زیست ندارند. درجوامع امروزی با توجه به توصیه های وزارت بهداشت نسبت به مواد استفاده شده در بسته بندی های پلیمری و اثراتسوء آنها بر مواد غذایی از طریق تماس مستقیم با این پوشش ها که خود دلیل محکمی برای روی آوردن به این فیلمهای زیستی است، ازجمله مهم ترین این فیلم ها میتوان به فیلم های خوراکی برپایه پسماند های کشاورزی و منابعلیگنوسلولزی اشاره کرد دلیل این مورد هزینه کم و بلا استفاده بودن این مواد برای کشاورزان است که در صنایعمختلف از جمله در پوشش دهی مواد غذایی و فیلم های مورد استفاده در صنعت بسته بندی، پوشش دهی فرآوردههای قنادی و سبزیجات و میوه ها و فراورده های نان و غلات و تنقلات و... مورد استفاده قرار می گیرند. فیلم ها از نظرعوامل مختلف از جمله نوع ماده اولیه، روش تهیه فیلم و نحوه کاربرد متفاوت میباشند. در این مقاله سعی شده استکه تعریف کاملی از فیلم و خصوصا فیلم های خوراکی تهیه شده از منابع لیگنوسلولزی و ویژگی های آنها ارائه شود.

Keywords:

مواد پلیمری , نانو ذرات , فیلم خوراکی , پسماند , مواد لیگنوسلولزی