بررسی و شناسایی مواد زائد خطرناک

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 653

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICSDA04_0819

تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1398

Abstract:

افزایش جمعیت، توسعه مناطق شهری و صنعتی و توسعه کشاورزی در جهان، دخالت روز افزون بشر را در چرخه طبیعیآب به دنبال داشته است که پیامدهای آن تخریب محیط زیست می باشد. امروزه مواد زائد خطرناک را می توان به عنوانیک محصول جانبی انقلاب صنعتی نام برد. کلمه مواد زائد خطرناک عمدتا از حدود سال 1970 به کار برده شده است. قبل از آن به جای مواد خطرناک از برخی واژه ها نظیر فاضلاب صنعتی یا مواد زائد شیمیایی استفاده می شد.براساس تعریف آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده زباله های خطرناک به مواد زاید جامدی اطلاق می شود کهبالقوه خطرناک بوده یا اینکه پس از طی مدت زمانی موجبات خطر را برای محیط زیست، فراهم می کنند از اینرو کنترلمواد زاید جامد و ازجمله زباله های سمی و خطرناک که بخشی از آنرا زباله های بیمارستانی تشکیل می دهد یک امراجتناب ناپذیر در مدیریت زایدات شهری است. مبنای دسته بندی مواد زائد خطرناک در کشورهای مختلف متفاوتمی باشد. همچنین با توجه به خطرات مواد زائد خطرناک، ضرورت قانونگذاری در خصوص این مواد توسط دولتمردانکشورهای مختلف به شدت احساس شده است. هدف از ارائه این مقاله ضمن تشریح تعاریف مختلف، انواع طبقه بندی واستانداردهای موجود در زمینه ضایعات خطرناک به مطالعه و شناسایی انواع روشهای دفع، تصفیه و پردازش این مواد بهعنوان آخرین مرحله از مدیریت پسماند شامل دفن بهداشتی، دفن در مخازن سطحی، تزریق در چاههای عمیق، دفع ازطریق اختلاط با خاک، دفع در معادن و گنبدهای نمکی و دفع بر روی زمین به تفصیل پرداخته شده است. برای نیل بهاهداف فوق به گردآوری اطلاعات موجود در منابع مختلف از قبیل کتاب ها، استانداردها و سایت های اینترنتی اقدامگردیده است.

Authors

نادر بیگلری جو

مدرس موسسه آموزش عالی عمران توسعه همدان

مرجان رواجی

دانشجوی کارشناسی ارشد عمران محیط زیست

سکینه ایمانی مخدوم

دانشجوی کارشناسی ارشد عمران محیط زیست

فاطمه صلح میرزائی

دانشجوی کارشناسی ارشد عمران محیط زیست

صفورا علی ضمیر

دانشجوی کارشناسی ارشد عمران محیط زیست