صادق بافنده ایماندوست - دانشیار گروه اقتصاد، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
محمد لشکری - دانشیار گروه اقتصاد، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
پروانه کریمی - دانشجو کارشناسی ارشد علوم اقتصادی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

هدف از این پژوهش بررسی گردشگری در ایران و هند به عنوان یکی ازاستراتژی های توسعه می باشد. این پژوهش از نظر ماهیت و روشتوصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی می باشد واز دو روش تجزیه و تحلیل کمیوکیفی استفاده شده. دراین پژوهش کشورهای در حال توسعه ایران و هند را به دلیل قرابت فرهنگی، میراث تاریخی مشترک، نزدیکی جغرافیایی مورد مطالعه قرار دادیم در این پژوهشابعاد استراتژی های توسعه که شامل (بعد فرهنگی- اجتماعی، بعد زیست محیطی، بعد اقتصادی) است مورد بررسی قرار می گیرد. در این پژوهش در قسمت پرسشنامه از افراد مطلع و متخصص که اطلاعاتی در زمینه گردشگری داشتند سوالاتی در رابطه با ابعاد استراتژی هایتوسعه در ایران پرسیده شد ودر قسمت مصاحبه این پژوهش از افرادی که دورانی از زندگی خود را در هند گذارانده بودند نظراتشان دررابطه با ابعاد استراتژی های توسعه در هند بررسی شد. بعد از انجام تجزیه و تحلیلها و نتایج آماری حاصل از پرسشنامه ها به این نتیجهرسیدیم از لحاظ بعد فرهنگی- اجتماعی هند موفق تر از ایران است زیرا با وجود فرهنگ ها و قومیت های فراوانی همه با هم با صلح و صفا زندگی می کنند. از لحاظ زیست محیطی ایران از هند بهتر عمل نموده بطوریکه پاسخ دهندگان نظر به این داشتند مسئله حمل و نقل،وضعیت جاده های ایران بهتر از هند است. هند در مقایسه با ایران توانسته اقتصاد کشور خود را از طریق صنعت گردشگری بهبود بخشد وحتی در این زمینه عالی عمل نموده و توریسم را پذیرفته و به عنوان یکی از گزینه های توسعه کشورش به آن توجه دارد وطبق آمارسازمان ملل در نیم دهه (2013-2017) هند دارای رشد بیشتر و منظمی نسبت به ایران بوده است واین به دلیل سطح آگاهی مردم ازآثار گردشگری، آموزش مردم بومی، توسعه زیر ساخت ها، نیروی متخصص گردشگری، دسترسی به خدمات اجتماعی، توجه دولت بهبرنامه ریزی گردشگری، توجه به صنایع دستی بومی، اعطای یارانه به گردشگران، پیشرفت حمل و نقل ریلی، می دانند.

استراتژی، توسعه، ایران و هند، گردشگری