ندا شرفی - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی زیست محیطی، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
محمدحسین محمودی قرائی - دانشیار، دکتری ژئوشیمی رسوبی و محیط زیست، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
علی مخدومی - استادیار، دکتری زیست شناسی، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران
حسین احمدزاده - دانشیار، دکتری شیمی تجزیه زیستی، گروه شیمی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

در این مطالعه به بررسی کیفیت آب زیرزمینی دشت زراعی چناران واقع در استان خراسان رضوی جهت مصارفکشاورزی پرداخته شده است. به منظور تعیین ترکیب شیمیایی آبها، تعداد هشت نمونه آب زیرزمینی (چاه) از منابع آبیاین منطقه برداشت شد. ارزیابی کیفی آبها جهت مصارف آبیاری با استفاده از نمودار ویلکاکس (Wilcox) درصد سدیم (Na%) و خطر منیزیم (MH) انجام شد. در بررسی های صورت گرفته توسط نمودار پایپر(Piper) مشخص شد که 37/5 درصد از نمونه ها دارای تیپ منیزیم کلره، 25 درصد دارای تیپ منیزیم بی کربناته و کلسیم بی کربناته و 12/5 درصد دارای تیپ کلسیم کلره هستند. بر اساس نمودار 37/5Wilcox درصد از نمونه های مورد مطالعه در رده خیلی شور و نامناسب برای آبیاری و بر اساس پارامتر درصد سدیم تنها 12/5 درصد از نمونه ها در رده مشکوک قرار دارند. پارامتر خطر منیزیم(MH) نشان داد که 75 درصد از نمونه ها دارای خطر منیزیم بیش از 50 درصد هستند و برای کشاورزی مناسب نیستند. برهمکنش بین آب و سنگ های رسوبی بعنوان عامل مهم تعیین کننده شیمی آبها میتواند منجر به افزایش شوری آب و در نهایت کاهش کیفیت جهت مصارف آبیاری باشد. تعیین سهم منابع آلودگی های انسان زاد مانند سموم و آفت کش ها در افزایش شوری این آبها در برنامه ی مطالعاتی پیش رو قرار دارد.

ارزیابی زیست محیطی، کیفیت آب زیرزمینی، مصارف کشاورزی، دشت چناران