تاثیر محدودیت خوراکی اواخر آبستنی بر تولید و ترکیبات آغوز در میش های دنبه دار

هنگام محدودیت خوراکی، به دلیل سازگاری دام های آبستن، و عدم تکافوی خوراک دریافتی توسط دام ها باعث کاهشآغوز تولیدی میش می شود. توسعه بافت پستانی که عمدتا در چهار هفته انتهایی آبستنی میش ها صورت می گیرد ووظیفه تامین نیازهای ضروری برای بره ها را بر عهده دارد این دوره از زندگی میش ها را بسیار حیاتی ساخته است.پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر محدودیت خوراکی اواخر آبستنی بر تولید و محتوای ترکیبات آغوز در گوسفنداندنبه دار آبستن بود. تعداد 14 راس میش آبستن آمیخته ترکی – قشقایی و لری - بختیاری با میانگین سن سه تا چهارسال و وزن 1/8±53 کیلوگرم انتخاب و به دو گروه شاهد و محدودیت خوراکی اختصاص یافتند. میش ها در جایگاه های انفرادی نگهداری و با جیره های ترازیده بر پایه توصیه های (NRC(2007 برای نشخوارکنندگان کوچک، تغذیه شدند میش های گروه محدودیت هفته اول آزمایش دسترسی آزاد به خوراک داشتند، سپس سه هفته محدودیت پله کانی 60-50، 60-60 و 80-70درصد را تجربه نمودند و هفته آخر دسترسی آزاد به خوراک داشتند. نمونه برداری آغوز در زمانهای صفر(زایمان)، 30 دقیقه ، 12، 24، 36 و 48 و 72 ساعت پس از آن انجام گرفت. محتوای پروتئین، چربی، لاکتوز و مواد جامد بدون چربی به همراه شاخص چگالی با استفاده از دستگاه میلکواسکن اندازه گیری شدند. داده های به دست آمده بر اساس رویه Mixed نرم افزار آماری SAS آنالیز شد. نتایج نشان داد که محدودیت خوراکی سبب کاهش مقدارکل آغوز تولیدی در 72 ساعت پس از زایش نسبت به گروه شاهد گردید (P<0/05). محدودیت غذایی بر درصد SNF، پروتئین، و لاکتوز اثر نداشته اما در بین زمان های مختلف نمونه برداری از لحاظ آماری معنی دار بوده است (P<0/05). درصد چگالی نیز تحت تاثیر محدودیت خوراکی قرار نگرفت. محدودیت غذایی مادر درصد چربی آغوز را افزایش داده و در بین زمان های زایش، 12 و 48 ساعت بعد از زایمان نسبت به گروه شاهد بالاتر بود (P<0/05). طبقنتایج به دست آمده می توان استنباط کرد که اگرچه محدودیت خوراکی باعث کاهش مقدار کل آغوز تولیدی میشود ولیمیش برای تامین نیازهای ایمنی و تغذیه ای بره از ذخایر بدنی (دنبه) برای تولید آغوز با کیفیت استفاده می کند.

Keywords:

محدودیت خوراکی , آغوز , ترکیبات آغوز , میش