مینا محبی - دکتری تخصصی روانشناسی تربیتی، دانشگاه تبریز،

هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگیهای روانسجی مقیاس خود-گزارشی شایستگی اجتماعی در دانش آموزان پسر بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدائی در نیمسال اول تحصیلی -97 1396- بود. نمونه پژوهش 433 دانش آموز پسر پایه پنجم ابتدائی بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. مقیاس خود-گزارشی شایستگی اجتماعی (جانتیلا، وتن، کاکیانن و وراس، (2006ابزار اندازه گیری پژوهش بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی تاییدی، روش آلفای کرونباخ و تنصیف اسپیرمن-برون استفاده شد. نتایج تحلیل عامل تاییدی نشان داد که مقیاس خود-گزارشی شایستگی اجتماعی برازنده داده ها است .(AGFI=0/93) همچنین، مقادیر ضرایب پایایی مقیاس نشان داد که این مقیاس از همسانی درونی مطلوبی برخوردار است (آلفای کرونباخ0/76=، تنصیف اسپیرمن-براون.( 0/70 = در کل، نتایج نشان داد که مقیاس خود-گزارشی شایستگی اجتماعی در جامعه دانش آموزان پسر ابزاری معتبر و پایا است؛ و میتوان چنین گفت این مقیاس ابزار خودگزارشی مفید و کارآمدی برای اهداف پژوهشی میباشد. محدودیت و پیشنهادهای پژوهش بحث شده است.

پایایی، تحلیل عامل تاییدی، دانش آموزان، مقیاس خود-گزارشی شایستگی اجتماعی