بررسی مفاهیم و تجارب حفاظت از بارزه مندی های انسان ساخت و تاریخی منظر فرهنگی

افزایش جمعیت روزافزون در قلمروهای شهری از یکسو و نیاز به ایجاد ساز وکارهای منسجم به منظور حفاظت از بارزه مندی های شکل گرفته در گستره تاریخ از سوی دیگر سبب ساز توجه به مقوله منظر فرهنگی در دهه های گذشته شده است. به این منظور امروزه منظر فرهنگی به مثابه یکی از ارکان تاثیرگذار در اتخاذ سیاست های مناسب به منظور افزایش میزان هماهنگی آنها با ویژگی های منحصر به فرد موجود در جوامع محلی بوده است. در دهه های گذشته علیرغم توجه بسیار زیاد طراحان، برنامه ریزان و در نگاه کلی متصدیان امور شهری در ایران به باز زنده سازی بافت های شهری و تهیه اسناد هدایت فرایندهای بازآفرینی، کمتر اعتنایی به بارزه مندی های نشات گرفته از مناسبات انسانی در پهنه های شهری شده است لذا خوانش تجارب جهانی و بنمایه های شکل دهنده منظر فرهنگی بستری را جهت افزایش آگاهی در سیاستگذاری های شهری فراهم خواهد نمود. بر این اساس در این پژوهش با توجه به ویژگی های محلی و چارچوب های مکانی سعی در بازخوانی بنیان ها و مفاهیم مستتر در بطن ادبیات منظر فرهنگی به منظور کاربست آن در افزایش میزان شناخت متصدیان امور شهری از بسترهای محلی در فرایندهای انتخاب، قانونگذاری و نظارت بر حوزه های واجد ارزش شهری شده است.