رضا شجاعی - گروه معماری اروسی

اصولا هر سبک و طرح در معماری دارای ویژگی های خاص خود می باشد که با این ویژگی ها از یکدیگر شناسانده می شوند و تا قبل از عصر مدرنیته تمامی این سبک ها اغلب با تزئینات و آرایه های خاص خود از یکدیگر متمایز می شدند که این تزیئنات و آرایه ها خود ریشه عمیق در فرهنگ و بافت و اقلیم خاص هر منطقه داشته و با توجه به مصالح ایدری موجود در بافت طراحی و اجرا می شدند که در ایران نیز با توجه به فرهنگ غنی و فراوانی شرایط اقلیمی و دوره های تاریخی متعدد که هر کدام به نحوی در شکل گیری سبک های مختلف دست داشته اند ولی بعداز انقلاب صنعتی و عصر مدرنیته معماری وارد فاز جدیدی در طراحی شد، به گونه ای که دیگر فرهنگ، اقلیم و تزئینات جایگاهی در طراحی بناها نداشته و شهرها اغلب تبدیل به دهکده جهانی شده اند و هویت و اصالت معماری خاص هر منطقه از بین رفته و بناهای بی هویت و ناهمگون با فرهنگ و بافت شهری غالب در قاب معماری مدرن جایگزین شده اند حال با این تفاصیر یکی از راه های مقابله با این نگرش حاکم در جامعه و بازگرداندن هویت به بافت شهری و بناها ،احیاء بناهای تاریخی و بازگرداندن حیات و ایجاد کاربری جدید در آنها با تلفیق معماری غنی و خاص خوده بناها و بافت های شهری با کمک علم روز و معماری مدرن حاکم برای ایجاد فضایی مطلوب و امروزی و با هویت و درخور فرهنگ خاص آن منطقه می باشد.

معماری مدرن، هویت شهری، مرمت، تزئینات، آرایه های معماری