بررسی نقش فضای مذهبی در ایجاد سرزندگی و حس تعلق

مساجد از دیرباز نقش مهمی در حیات فردی و اجتماعی ساکنان شهرهای اسلامی داشته و جایگاهی ویژه در تداعی معانی و انتقال مفاهیم به ساکنان شهرها داشتند. مکان هایی که با کارکرد چندگانه خود موجب شکل گیری روابط اجتماعی در سطح محله و شهر شده بودند. امروزه نقش مساجد به دلایل مختلف به نقش عبادی تقلیل یافته است و از حضور پررنگ مسجد در عرصه عمومی اجتماعی خبری نیست. با توجه به تغییرات محلات در دهه های اخیر و از دست رفتن فضاهای عمومی شهری و به تبع آن کاهش سرزندگی محیطی، توجه به مساجد از جهت جنبه اجتماعی میتواند بستری مناسب برای حضور اجتماعی افراد فراهم کرده و به تبع آن با افزایش تعاملات اجتماعی محیط را سرزنده و پویا کند. در این مقاله از روش کتابخانه ای و رویکرد تفسیری تحلیلی به تحلیل نمونه های موردی با تاکید بر مفاهیم سرزندگی و حس مکان پرداخته است . یافته های این پژوهش موید آن است که زیبایی حجم و فرم بنای معماری در کنار ترکیبب ندی مناسب فضای باز و بسته و دسترسی و نفوذپذیری امکان دستیابی به مکان سرزنده را ایجاد می کند.

Keywords:

مسجد , فضای عمومی , تعاملات اجتماعی , سرزندگی , حس مکان