ارزیابی میزان تحقق برنامه های عمرانی قبل از انقلاب اسلامی

درک و ارزیابی گذشته، خود اولین قدم برای امر برنامه ریزی در سطوح مختلف است بدون داشتن شناخت و آگاهی از روند تاریخی و نحوه رخ داد شرایط و اینکه چه عواملی با برهمکنش بر همدیگر جامعه شهری را به این مرحله رسانده اند، برنامه ریزی و اقدام برای آینده هرچند با جدیدترین شیوع های روز انجام شود محکوم به شکست خواهد بود. روش تحقیق این مقاله تحلیلی و استنباطی است و بر اساس تجارب، نظریه ها، مدل ها و سوابق برنامه ریزی در ایران و در جهت پاسخ به پرسش میزان موفقیت و موانع اجرای هریک از برنامه های توسعه عمرانی چقدر بوده است انجام شده است. از پنج برنامه ای که در دوره قبل از انقلاب به اجرا گذاشته شد، برنامه اول به دلیل کمبود منابع مالی و نیز تشکیل سازمان و ارگان های موردنیاز جهت تهیه، اجرا و نظارت بر اجرا و برنامه پنجم به دلیل وفور منابع مالی (افزایش ناگهانی قیمت نفت) با ناکامی مواجه شدند، اما برنامه های دوم، سوم. چهارم قبل از انقلاب با توفیق نسبی همراه بودند. رشد اقتصادی سریع و مستمر، همراه با تورم پایین را می توان گواه این موفقیت دانست. به هر حال از آنجا که برنامه عمرانی دوم به صورت مجموعه ای از طرح ها و فاقد جامعیت بود، موفقیت یا شکست آن را نمی توان با معیارهای اقتصاد کلان سنجید البته این برنامه با معیارها و ملاک های خود موفق بوده است.

Keywords:

ارزیابی , تحقق , برنامه ریزی , برنامه توسعه قبل از انقلاب