ساناز اسراری نظامی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزکوه، فیروزکوه، ایران
منصوره رضاسلطانی - استادیار گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزکوه، فیروزکوه، ایران

حرکت مهمترین نشانه حیات انسان است، هر جا زندگی وجود دارد، حرکت نیز وجود دارد، زندگی بدون آن قابل تصور نیست. حرکت در میان انسان پیش از تولد آغاز و تا پایان حیات ادامه دارد. بنابراین حرکت شرایطی را برای کودک فراهم میسازد که بر اساس آن میتواند به اکتشافات دنیای پیرامون خود میپردازد، کودک نیاز دارد تا در فضایی که مخصوصا برای او طراحی شده و حداکثر استانداردهای فیزیولوژیکی او را پیشبینی شده است زندگی کند، بازی کند و تجربه کسب کند و مکانی امن برای کودک که او را با آغوشی باز پذیرا باشد، که به کودک احساس امنیت و آرامش دهد و او را به بازی، تحریک، یادگیری، کنجکاوی و ... ترغیب کند. با بررسیهای به عمل آمده در تحقیقات مشابه دریافت شد که بیشتر فضاهای مربوط به کودکان با کم توجهی به اهمیت کودک و محیط بازی آنها، به صورت تقلیدی و مطالعه نشده طراحی شده اند، بنابراین نیاز است تا با انجام مطالعات و بررسی دقیق سرانه فضای بازی و آموزشی به ارایه راهکار و پیشنهاد طرحی بپردازد تا بتواند تا حدودی به این معضل کمک کند و همچنین هدف این مقاله، تمرکز بر عواملی است از محیط بازی کودکان که بر رشد جسمانی آنها تاثیر می گذارد. مخاطبان و کاربران اصلی این فضا، کودکان در گروه سنی 2 تا 7 سال می باشند. با بررسی مطالعات انجام شده می توان دریافت که عواملی مانند رنگ، نور، فضای سبز و موسیقی بر محرک های رشد جسمانی کودک تاثیر گذار هستند.

کودک، رشد جسمانی، فضای بازی، روانشناسی محیط