سیما بابایی اصل - کارشناسی تکنولوژی معماری دانشگاه آزاد اسلامی دامغان

در میان انواع فضاهای معماری، هیچ فضایی مانند مراکز درمانی در محل تلاقی دو مقوله ی علم پزشکی و هنر قرار نمی گیرد. پیشرفت های چشمگیر دانش پزشکی در طول قرنها و افزایش و شیوع بیماری ها باعث شده کهتوجه و اهمیت فراوانی به فضاهای درمانی داده شود. به طور معمول عملکردگرایی در طراحی بیمارستان، بخش عمده ای از تفکر طراحی معماران را به خود اختصاص می دهد، به نحوی که توجه به کیفیات محیطی و تاثیرات چشمگیر آن بر روند درمان بیماران، سلامتی محیط کار کارکنان و درنهایت بهره وری اقتصادی آن به باد فراموشی سپرده می شود. در طراحی مراکز درمانی همچون سایر بناهای معماری، نباید بعد کمی پروژه، بعدکیفی آن را تحت تاثیر قرار دهد، بلکه باید بتوان با شناسایی و استفاده از پتانسیل های مولفه های کیفیت محیط، در راستای بهبود روند درمان قدم برداشت. این پژوهش، روش آن استدلال منطقی با استفاده از تدابیر توصیفی تحلیلی، با رویکرد کیفی است. بر اساس این پژوهش، عوامل تاثیر گذار بر بهبود محیط معماری درمانگر مطالعه قرار گرفته است.

محیط درمانگر، بیمارستان، عوامل محیطی