بتول حمدی سالمی - دانشجوی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز، ایران
سعید میرریاحی - دکتری معماری، استادیار و عض هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران

محله بندی به عنوان یکی مولفه های شهر ایرانی دارای نقش و تاثیر کمتری بر روی ساختمان های شهری به خصوص ساختمان های مسکونی گذاشته و از طرف دیگر مجتمع مسکونی به عنوان اصلی ترین و پیچیده ترین مکان های سکونتی در سال های اخیر به شمار رفته است؛ لذا لزوم و اجبار وجود آن در این گونه ساختمان ها و اجتناب از فضای مرده و بی روح ضروری به نظر می رسد و از آن جا که در سال های اخیر به آن توجه کمتری شده است بنابراین هدف طراحی مجتمع مسکونی سرزنده و بانشاط با شناسایی مولفه های محله گرایی ضروری می باشد. روش تحقیق به صورت پیمایشی می باشد، بدین صورت که اطلاعات در دو بخش گرداوری می گردد؛ در بخش اول به صورت جمع آوری اطلاعات و آمارهای کتابخانه ای به صورت کیفی و در بخش دوم به صورت میدانی و جمع آوری پرسش نامه از ساکنین مجتمع های مسکونی انتخابی در شهر اهواز می باشد. اطلاعات کمی به کمک نرم افزار spss مورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد.

مجتمع مسکونی، محله گرایی ، ساختمان ، اهواز