بررسی عوامل تاثیر گذار در کاهش اثرات زیست محیطی ساختمان مدارس پایدار (نمونه مورد مطالعه: مدرسه ابتدایی 12 بهمن در کرمانشاه)

بسیاری از تهدیدهای زیست محیطی از جمله افزایش گرمای جهانی، تخریب منابع و آلوده سازی محیط زیست نتیجه ی فعالیت های انسانی است، از این رو آموزش زیست محیطی به دانش آموزان از موثرترین شاخص ها در ارتقای آگاهی های جامعه قلمداد می شود. امروزه تدوین معیارهای انتخاب مدارس پایدار با تاکید بر حفاظت از محیط زیست به یکی از مهم ترین مسائل سازمان های مربوطه تبدیل شده است. دستورالعمل های مدارس پایدار که شامل فضای فیزیکی، فرهنگ سازمانی و اهداف آموزشی هستند، نمودی کلی از این مدارس را فراهم کرده اند. فقدان مدارس سبز در کشور ایران، ضرورت وجود معیارهای استاندارد را برای ایجاد این مدارس آشکار می سازد. آموزش در مدارس مذکور با تاکید بر رابطه ی محیط زیست و انسان، با در نظر گرفتن محیط یادگیری به عنوان کتاب درسی سه بعدی، به این معنی که ساختمان و محیط اطراف آن یک ابزار آموزشی فعال برای یادگیری می باشند صورت می گیرد. دستیابی به ساختمان مدرسه پایدار از تطابق استاندارهای جهانی با عوامل بومی کشور امکان پذیر می باشد. هدف این تحقیق ارائه ضوابط شکل گیری مدارس سبز با توجه به استانداردهای ساختمان پایدار می باشد، بدین صورت که با اقداماتی جهت صرفه جویی انرژی در مدرسه نمونه، ردپای اکولوژیکی آن کاهش یابد. در راستای رسیدن به هدف تحقیق، پس از مطالعه و بررسی تحقیقات انجام شده مربوطه، رفتار حرارتی و میزان مصرف انرژی وضع موجود مدرسه ای در شهر کرمانشاه به عنوان نمونه موردی با استفاده از نرم افزار دیزاین بیلدر مورد بررسی قرار گرفت و سپس نقش پیشنهادات برآمده از مطالعات انجام شده در کاهش مصرف انرژی و ردپای اکولوژیکی آن مشخص گردید. نتایج بیانگر این است که با استفاده از ساخت و ساز سبک، پوسته و سیستم های سرمایش، گرمایش و روشنایی پیشنهادی، ردپای اکولوژیکی ساختمان 82 % نسبت به وضع موجود ساختمان کاهش می یابد. استفاده از سامانه فتوولتاییک نیز در طرح پیشنهادی موجب کاهش 99 % انتشار دی اکسید کربن نسبت به انتشار آن در وضع موجود ساختمان می گردد.

Keywords:

پایداری , مدارس پایدار (سبز) , پایداری زیست محیطی , ردپای اکولوژیکی ساختمان