بررسی میزان امنیت در بافت فرسوده شهر با تاکید بر شاخص های ( کالبدی، نمونه موردی: محله کیان آباد شیراز)

امنیت یکی از مهمترین عوامل سازنده کیفیت مطلوب در طراحی شهری است که در حضور شهروندان موثر است. محله های شهری به مثابه یکی از اجزای اساسی ساخت کالبدی شهر از اهمیت زیادی برخوردارند، جرم معلول عوامل متعددی می باشد که یکی از آن ها عوامل کالبدی است. بافت های فرسوده به دلیل عدم توجه و از بین رفتن حس تعلق، زمینه لازم برای آسیب های اجتماعی را فراهم آورده اند. یکی از اهداف معماری بناها، حفظ ایمنی و آرامش است که از طریق گسترش امنیت کالبدی حاصل می شود. هدف این پژوهش شناخت نقش عوامل مختلف محیطی و کالبدی و تاثیر گذاری آن ها بر امنیت در شهر شیراز (محله کیان آباد) است. برای گردآوری داده های تحقیق منابع اطلاعات ثانویه مورد بررسی قرار گرفته است. بخش اصلی داده های تحقیق به منظور تحلیل احساس امنیت در محیط کالبدی شهر در چارچوب شاخص های تعریف شده از طریق مشاهده و برداشت میدانی در محله صورت گرفته است. این تحقیق به روش توصیفی- تحلیلی میباشد. اطلاعات به دو طریق اسنادی و میدانی (پرسشنامه، مصاحبه، مشاهده) جمع آوری شده است. جامعه آماری این تحقیق ساکنین محله کیان آباد با جمعیتی بالغ بر 6755 نفر هستند. به منظور تحلیل و بررسی امنیت در محله کیان آباد از شاخص های کالبدی بهره گرفته شده است که شامل: تناسبات بصری، کیفیت معماری و طراحی شهری، روشنایی، مبلمان شهری، فشردگی بافت و کیفیت شبکه معابر می باشد. با توجه به تجزیه و تحلیل داده ها، نتایج تحقیق حاکی از آن است که عمده پاسخ دهندگان معتقدند چراغ ها و تیرهای برق در جای خود کاربرد مناسبی ندارند و اینکه طبق آمار بیشتر افراد محله به دلیل دزدی ترس خروج از منزل را دارند. همچنین اکثر مخاطبان وجود بافت فاقد نظارت عمومی، عدم وجود کاربری های شبانه و عدم کیفیت معماری و طراحی شهری را عوامل موثر بر ضعیف بودن امنیت در بافت فرسوده محله کیان آباد ارزیابی کرده اند.

Keywords:

امنیت , امنیت کالبدی , بافت فرسوده , محله کیان آباد , شیراز