اصول طراحی فضاهای شهری انسان محور با رویکرد بازآفرینی

کارکرد های اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی خود را از دست داده اند. بازآفرینی شهری رویکردی است که درصدد احیا و معاصرسازی این محلات سنتی گام بر می دارد و تلاش تزریق روحی دوباره و تجدید حیات در این مناطق و فراهم آوردن شرایطی برای حضور و مشارکت همگان در فرآیند آن، از اهداف ارزشمند این رویکرد است. محرک های توسعه بازآفرینی شهری مولدهایی هستند در جهت بازگرداندن رونق و توسعه به مناطق مورد نظر، پروژه های بازآفرینی شهری به دنبال آن است تا چرخه فعالیت زنده و پویا را در این مناطق به راه اندازند. با توجه به اثرات مهم فضای شهری بر زندگی و رفتار شهروندان این پژوهش به دنبال آن است که با بررسی و طبقه بندی معیار های کیفی موثر بر ایجاد فضای شهری مطلوب، بتواند به رشد و توسعه کیفی فضاها دسترسی پیدا کند. در این مقاله به طور خلاصه معیار های موثر در جهت افزایش قابلیت انسان محوری اشاره دارد و ضمن دسته بندی نیازها برای ارزیابی قابلیت انسان محوری می پردازد تا امکان حضور هرچه بیشتر مردم در فضای شهری را فراهم آورد که عبارت اند از: ادغام کاربری ها و فعالیت ها، مقیاس انسانی، کنترل تغییرات، محیط های ماندگار،قابلیت دسترسی برای همگان، ایجاد وضوح، آزادی عابران پیاده، تناسب، دسترسی، نظارت و اختیار، کارآیی، عدالت می باشد.

Keywords:

فضا , فضای شهری , انسان محوری , بازآفرینی