تبیین اصول طراحی فضای گفت وگو با رویکرد سالمند

فضای شهری ایده آل فضایی است که در آن عدالت شهروندی رعایت شده باشد و تمامی شهروندان، حتی اقشار آسیب پذیر،بتوانند از این فضا استفاده کنند. فضای شهری ترکیبی ست از روابط اجتماعی در کالبدی از شهر که در بستری معنایی، پاسخگوی نیازهای شهروندان یک شهر است. این محیط ،مکانی است برای جریان یافتن زندگی اجتماعی افراد و بسترساز تعاملات اجتماعی شهروندان یک شهر است. سالمندان ذخایر با ارزش فرهنگی هر جامعه هستند. این افراد با توجه به آغازمرحله پیری در دوران زندگی خود دارای ویژگی های خاصی میباشند که زندگی آنان را دچار تغییرات اساسی میکند.سالمندی دورانی است که کاهش توانایی های جسمی و از دست دادن برخی ارزش ها و امتیازها را به همراه دارد و در موارد زیادی با ضعف جسمانی و روانی همراه است . سالمندان بخشی از شهروندان آسیب پذیر هر شهربه شمار می آیند ودر صورتی که فضاهای شهری برای سالمندان مناسب سازی گردد، پیامد آن سایر اقشار جامعه نیز در رفاه بیشتری خواهند بود . بعلاوه در حال حاضر درصد بالای جمعیت جوان در شهرها بیانگر درصد بالای سالخوردگان درآینده ای نزدیک است و این امر لزوم توجه و نیاز یژه به فضا های سالمندان در می های شهری را دوچندان سازد. سالمندان به دلایل جسمی و روحی به فضاهای شهری و تحرک و تعاملات اجتماعی بسیار نیازمندند و طرح های شهرسازی باید به مردم سالخورده کمک کنند تا از خیابان های شهر براحتی استفاده کنند و لذت ببرند مسلما رویکرد مشارکتی و استفاده از نظرات خود سالمندان به نتایج بهینه ای منجر خواهد شد . پس از بررسی مبانی نظری پیرامون موضوع با استفاده از روش توصیفی واستفاده از منابع کتابخانه ای در زمینه طراحی فضاهای گفت وگو وهمچنین شرایط جسمی وروانی سالمندان ونیاز های آنان مورد بررسی قرار گرفته است.باتوجه به مشکلات سالمندان و مشاهده وضعیت مکان ها و فضاهای تفریحی آنان؛مواردی برای استفاده در طراحی فضاهای شهری و... توصیه میگردد که به آن پرداخته شده است واز آن جمله: فواصل وطول مسیر های دسترسی از حالت عادی کمتر باشد و هیچ گونه بلندی یا مانعی در مسیر حرکت افرادسالمند قرار نداشته باشد،وجود حمل ونقل عمومی و...

Keywords:

فضای شهری , سرزندگی , سالمند , سرزندگی