راهکارهای ساماندهی بافتهای فرسوده شهری با رویکرد بازآفرینی (مورد مطالعه: منطقه15 تهران)

بافت فرسوده شهری از جمله چالش های مهم در کشور های درحال توسعه است که در ایران نیز در دهه اخیر تقریبا در تمام شهرهای کشور مطرح شده و با تاثیر گذاری بر تمامی جنبه های شهرنشینی، روابط زندگی شهرنشینی را نابسامان نموده و کیفیت کلی و قابلیت زندگی در آن را به شدت کاهش داده است. توجه به بافت های فرسوده و قدیمی و رفع مشکلات آنها، تبدیل به موضوعی اساسی و جدی گردیده که در راستای مداخله در بافت، رویکرد مرمت و بهسازی شهری در سیر تحول خود از بازسازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی تکامل یافته است. در این رویکرد با گذر از توجه صرف به کالبد، تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری به منظور حفظ ارزش های فرهنگی و ثروت های بومی و تاریخی بافت می باشد. برهمین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر راهکارهای ساماندهی بافتهای فرسوده شهری با رویکرد بازآفرینی در منطقه15 تهران با روش توصیفی-تحلیلی می باشد. در انتهای این پژوهش این نتیجه حاصل شد که برنامه باز آفرینی، نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری به دلیل امکان استفاده از ظرفیت های قابل توجه و به دلیل احداث مسکن و توسعه دسترسی به خدمات شهری در آن به عنوان یکی از برنامه های سیاست توسعه درون زای شهری محسوب می شود لیکن تحقق این برنامه به دلیل سرمایه گذاری هنگفت مورد نیاز آن، با توجه به سطح گسترده بافت های فرسوده جز، مشارکت مردم و بخش غیر دولتی امکان پذیر نیست. همچنین بافت های فرسوده این منطقه از نقاط ضعف بالایی برخوردار است و در عین حال نیز از نقاط قوت و فرصتهای بهینه ای جهت بهره گیری و رسیدن به حد مطلوب و در نتیجه بهسازی و ساماندهی کالبدی- فضایی برخودار است.

Keywords:

برنامه ریزی مشارکتی , مشارکت مردمی , بافت فرسوده , بهسازی و نوسازی .