سولماز مظفری - دکترای زبان و ادبیات فارسی، بخش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان

اگر بخواهیم ضخیت های ادبی معاصری را که در زمان حیات خود، جدی گرفته شده اند برشماریم، بدون تردید یکی از آنان قیصر امین پور است که خلاقیت را با پژوهش و تتبع جمع کرد و هم جامعه ای ادبی و هم جامعه ای دانشگته ی به دلایل فراوان او را در زمان حیاتش جدی گرفت. او شاعری بود که اگر چشمانش خیل غباران را وقعی نمی نهاد و همواره از او دلیل تازه می جست، هنر و ادب او را جدی گرفت. مجموعه آثاری چون گل ها همه آفتابگرانند ، آینه های ناگهان ، تنفس صبح ، در کوچه آفتاب و آخرین مجموعه دفتر شعری با نام دستور زبان عشق در عرصه ی خلاقیت، گواهی است بر این حدیت که البته هر کدام به تنهایی هم می تواند دال بر اهمیت و ارزش کار او باشد. او شاعری است که به دلیل تلاش فراوان در مقام تقریر حقیقت و کاهش مرارت انسان ها و در عین حال حفظ ارزش سحنف شایسته ی این توجه و جدی گرفته شدن بوده است. این نوشتار، نتیجه ی پژوهشی است که به بررسی انواع هنجارگریز مطابق با الگوی فکری لیچ- زبان شناس انگلیسی- در اشعار قیصر امین پور می پردازد و برای هر کدام از انواع هنجارگریزی- واژگانی، زمانی، سبکی، کویشی، معنایی و ... شواهد شعری با تکیه بر دستور زبان عشق ارائه می دهد و سروده های وی را به نقد و بررسی می نشیند تا بر این اساس رویکردهای زبان شناسی، سبک شناسی و شگردهای برجسته سازی آن را از دید هنجار گریزی بیان نماید.