معماری و هنر

هنر، آنچه را طبیعت از تکمیل آن ناتوان است کامل می کند. (ارسطو)، هنر مهمترین کار و فعالیت ماورای طبیعی مناسب برای زندگی است.(نیچه)، در هنر، (باید) وجود ندارد، هنر آزاد است. (واسیلی کاندینسکی)، هنر یعنی پذیرفتن واقعیات هنر ثبت واقعیتهای ذهنی است، هنریعنی زندگی کردن و دوست داشتن هنر اصطکاک روح است با فضای اطراف و تولستوی هنر را با اصطلاحاتی چون خوبی، حقیقت وبخصوص زیبایی تعریف می کنند.معماری به عنوان اجتماعی ترین هنر بشری با فضای اطراف انسان مرتبط است. حضور فضا، بنا و شهر از گذشته تا امروز و در آینده، لحظه ایاز زندگی روزمره آدمیان غایب نبوده و نخواهد بود. اصول زیبایی شناسی برگرفته از هنر، علم و ریاضیات در طراحی معماری مورد استفادهقرار می گیرند، مثل کاربرد خط، شکل، فضا، نور و رنگ برای ایجاد یک الگو، توازن، ریتم، کنتراست و وحدت. این عناصر در کنار هم بهمعماران اجازه می دهند تا ساختمان های زیبا و مفید خلق کنند. به بیان بهتر، اصول زیبایی شناسی به اضافه جنبه های ساختاری به ساختنیک ساختمان موفق کمک می کند.معماری به عنوان علم و هنر بارها در گذشته مورد بحث و مجادله بوده است. بیشتر مردم اتفاق نظر دارند که معماری هر دوی اینها است،اما (چه میزان هنر) و (چه میزان علم) یا برتری یک عامل بر دیگری در طول زمان بر حسب وضعیت های مختلف، متفاوت بوده است. اینموضوع بحثی همیشگی است که اغلب تضادها و ستیزهای سختی را در میان معماران به همراه داشته است. معماران متمایل به (فرم) و(جاذبه بصری) اغلب معماری را برای خود مطالبه می کنند. در حالی که معماران متمایل به (برنامه ریزی)، (سیر از سوال به جواب)،(موضوعات اجتماعی) یا (معماری خورشیدی) اغلب در برابر گروه فرمگرا، موضعی دفاعی پیش می گیرند. برای درک توده و حجم معماری،باید گفت هنر از علم لطیفتر است. بدون تامل و تفکر در تاثیرات هنر، که بسیار گسترده و نامحسوس است، عموما نمیتوان تاثیراتبی واسطه و محسوس علم را بر زندگی خود دریافت کرد. علاوه بر این، عموما در تعریف هنر میان افراد جامعه توافق نظری مشاهده نمی شود،در صورتی که در پذیرش و تصدیق هنر، اتفاق نظر وجود دارد.

Keywords:

معماری , هنر , تاریخ معماری و هنر , معماری و هنر