مطالعه روند آلودگی هوای شهر تهران طی سالهای 1386 الی 1397 و ارتباط آن با توسعه پایدار

رشد اقتصادی تهران یک عامل بسیار مهم در روند آلودگی هوای سال های اخیر بوده است. آلودگی هوا همواره تردیدی دائم و جدی برای سلامت انسان ها، محیط زیست و آیندگان بوده است. به نظر می رسد بدون اتخاذ تدابیر و اقدامات و چندجانبه جدی توسط نسل حاضر، این احتمال می رود که در آینده امکان بقای بشر بر روی زیست کره با خطر جدی مواجه باشد و آیندگان از این منابع محروم شوند. از طرفی دیگر آلودگی هوای تهران فقط به خود تهران منتهی نمی شود و آثار هوای آلوده آن حتی در فاصله- های بسیار دور نیز قابل مشاهده است. نتیجتا آلودگی تهران به یک چالش منطقه ای و حتی ملی تبدیل شده است. از این رو مساله بهره برداری صحیح و منطقی نسل حاضر به منظور دستیابی نسل های آینده به منابع جایگاه ویژهای می یابد. در این تحقیق ابتدا به بررسی و مرور مطالعات منابع گوناگون پرداخته شده است سپس 10 سال اخیر و روند آلودگی هوا خصوصا ذرات معلق در تهران مورد بررسی قرار گرفته است. مرور امار و اطلاعات نشان داد میانگین همه آلاینده های اصلی شهر تهران نسبت به سال قبل کاهش داشته است. اما با مقایسه بررسی های صورت گرفته بر اساس استانداردهای جهانی نتیجه گرفته می شود که دو گروه ذرات آلاینده10 PM و 2.5 PM از منظر هیچکدام از استانداردهای جهانی وضعیت مطلوبی نداشته اند، و حتی از حدود پیشنهاد شده استانداردها فاصله زیادی را نشان داده اند. به گونه ای که حدودا میانگین غلظت های2.5 PM به طور متوسط تقریبا دو برابر استانداردهای آمریکا و ژاپن بوده است.

Keywords:

آلودگی هوا , سلامت , ذرات معلق , محیط زیست , توسعه پایدار