خطر سرطان تیروئید در زنان مبتلا به ناباروری

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 557

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CWHP01_081

تاریخ نمایه سازی: 9 دی 1398

Abstract:

مقدمه و هدف: استفاده روز افزون از روش های کمک باروری و به تبع آن افزایش قابل توجه مصرف داروهای محرک بارورینگرانی ها در زمینه ارتباط ناباروری و خطر ابتلا به بدخیمی را ، دو چندان کرده است.یافته ها در زمینه ارتباط ناباروریوسرطان ها غیر ژینکولوژیک از جمله سرطان تیرویید متناقض است . مطالعه حاضر مروری بر شواهد موجود در زمینه خطرسرطان تیروئید در زنان مبتلا به ناباروری است.روش کار: این مطالعه مروری بوده بر تعداد ی از مقالات پیرامون سرطان تیروئید در زنان مبتلا به ناباروری که با استفادهاز کلید واژه های:ناباروری، تحریک تخمک گذاری، داروهای باروری، سرطان تیرویید ، زنان و جستج و د ر پایگا ه هایاینترنتی (google scholar, Scopus, ISI CINAHL, Medline , Magiran And PubMed) که در بازه زمانی 19 ساله (2019-2000) انجام و نهایتا حدود 20 مقاله مرتبط، جمع بندی گردیده است.یافته ها: مطالعات حاکی از ارتباط مثبت درمان ناباروری با خطر سرطان تیروئید شامل 2 متا انالیز و 8 مطالعه کوهورت و 3مطالعه مروری است. در یک متاآنالیز( 2008 ) خطر ابتلا به سرطان تیروئید 35 ٪ افزایش داشت. مطالعات کوهوت بزرگ تایوان ( 2019 )، دانمارک با دوره پیگیری 38 ساله ( 2008 ) ،چین ( 2018 ) و امریکا ( 2019 ) و مرور سیستماتیک ( 2018)رابطه مثبت و معنی داری را گزارش کردند. احتمالا داروهای استروژنی از دو طریق مستقیم یعنی فعالیت میتوزی سلولهایفولیکولی در غده تیروئید و غیرمستقیم یعنی ا فزایش گلوبولین متصل شونده به هورمون تیروئید منجربه سرطان تیروئید می شود.اما مطالعاتی هم این ارتباط را نفی کرده اند از جمله مقاله مروری نطام مند، 95 مقاله را بررسی واعلام کرد درمان هایباروری باعث افزایش خطر سرطان های پستان، گردن رحم، آندومتر و تخمدان، ملانوما ،روده بزرگ و تیروئید نمی شوند.نتیجه گیری: رابطه بین ناباروری و سرطان تیروئید بسیار پیچیده است و برای ارزیابی پیشرفت سرطان تیروئید در زناننابارور مطالعات آینده نگر در مقیاسی بزرگ و پیگیری طولانی مدت لازم است.

Authors

فرانک صفدری ده چشمه

عضو هیئت علمی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی،دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد ،ایران- دانشجوی دکتری بهداشت باروری ، مرکز تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی،دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ، اصفهان ،ایران

ساناز زنگنه

دانشجوی دکتری بهداشت باروری ، مرکز تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری و مامایی،دانشگاه علوم پزشکی اصفهان ، اصفهان ،ایران