مهدی ناصر - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه علوم قضایی
صابر خیری جیرانسفلی - کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه پیام نور واحد تهران جنوب

سوگند یکی از دلایل اثبات دعوی می باشد که مدعی در موارد عدم وجود دلیل کافی بر اثبات مدعای خود از آن استفاده می نماید.در مقابل مدعی علیه در موارد مواجهه با درخواست قسم می تواند با سوگند خوردن ادعای طرف مقابل را رد نموده یا از انجام سوگند یا رد آن به طرف مقابل خودداری نماید و به عبارتی عنوان ناکل را پیدا نماید.در حکم این موضوع میان فقها اختلاف است که برخی به صرف انجام این عمل از سوی مدعی علیه حکم بر فیصله موضوع به نفع مدعی داده و برخی حکم بر رد سوگند به مدعی نموده که در صورت سوگند خوردن ادعای وی اثبات گردیده و در صورت عدم انجام عمل، مدعای وی رد می گردد.هر دو قول طرفدارانی میان فقهای سنی و شیعه دارد که برای نظر خود استدلال های گوناگونی آورده اند.در این مقاله با بیان تمامی نظرات فقهای سنی و شیعه در این باب نظر بر تقریب ارای فقهای دو مذهب و بیان حکمی واحد خواهیم داشت.

قضا، نکول، سوگند، آرای فقهای شیعه، آرای فقهای اهل سنت