ثنا موسوی قرالری - دانشجوی کارشناسی ارشد دیپلماسی و سازمان های بین المللی، دانشکده روابط بین الملل وزارت خارجه

ترکیه کشوری است که در تقاطع بین اروپا و آسیا قرار گرفته است. این کشور رابط میان کشورهای نفت خیز حوزه دریای خزر، کشورهای خاورمیانه و حوزه خلیج فارس به عنوان قطب های عرضه انرژی در جهان از یک سو و کشورهای غربی و اروپایی به عنوان یکی از بزرگترین بازارهای مصرف انرژی جهان از سوی دیگر است. ترکیه به واسطه همجواری با دریای سیاه، دریای اژه و دریای مدیترانه و داشتن دو تنگه راهبردی بسفر و داردانل به عنوان پلی برای انتقال انرژی در میان منابع عظیم انرژی و بازار بزرگ مصرف انرژی نقش ایفا می کند. با وجود اینکه ترکیه از کشورهای دارای منابع طبیعی غنی نیست اما می تواند با استفاده از موقعیت ژئوپولیتیک خود و ترانزیت انرژی به یک بازیگر موثر در این زمینه تبدیل شود. ژئوپلیتیک جدید انرژی، فضای وسیع تری برای دولت هایی که در مرکز مسیرهای عرضه و تقاضای نفت و گاز هستند، فراهم کرده است. ترکیه قصد دارد بجای تبدیل شدن به یک کشور ترانزیت به یک هاب انرژی تبدیل شود. ترکیه در این راه با چالش های بسیاری در سطح ملی و بین المللی مواجه است، ولی علارغم چالش های پیش رو، تبدیل شدن به مرکز انرژی می تواند به این کشور یک مزیت استراتژیک برای به دست آوردن نفوذ سیاسی در اروپا و منطقه بدهد. در این نوشته کوشش شده است تا به این سوال اساسی پاسخ داده شود که آیا ترکیه می تواند به یک هاب انرژی منطقه ای تبدیل شود

ترکیه، هاب انرژی، ژئوپلیتیک، ترانزیت انرژی