محاسبه بهره وری کل عوامل تولید در اقتصاد ایران

مفهوم کارایی به این معنی است که یک سازمان به چه میزان بهینه از منابع خود در راستای تولید در مقطعی از زماناستفاده کرده است. تحلیل پوششی داده ها (DEA) روشی مناسب برای محاسبه کارایی و بهره وری بنگاه های اقتصادی می باشد. در این روش بر پایه اطلاعات موجود، مرز کارا به صورت تجربی برآورد می شود. هدف از این مطالعه محاسبه بهره وری کلنهاده های تولید برای اقتصاد ایران به عنوان یک کشور تصمیم گیرنده (DMU) طی سال های 1346 تا 1397 می باشد. ستاده (خروجی) این DMU تولید ناخالص داخلی با قیمت های ثابت سال 1395 (GDP) و نهاده های تولید (ورودی) نیروی کار، سرمایه و منابع اولیه انرژی مصرفی در نظر گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد، بهرهوری طی 1367 تا 1386 هموارهروندی صعودی داشته و در سال 1386 بیشترین بهره وری عوامل تولید را شاهد بوده ایم. از سال 1386 تا سال 1392 بهرهوری تقریبا مقداری ثابت بوده است. ولی از سال 1392 تا 1394 بهره وری روندی نزولی داشته است. که این می تواند به دلیلتحریم های شدید اقتصادی غرب علیه ایران باشد (تحریم واردات انواع تکنولوژی تولید به ایران). از سال 1394 تا 1397 شاهدبهبود بهره وروی کل عوامل تولید در اقتصاد می باشیم.

Keywords:

بهره وری تولید , تحلیل پوششی داده ها , اقتصاد ایران , CCR