امکان سنجی تبدیل خیابان های شهری به پیاده راه (نمونه موردی :خیابان حافظ شیراز)

فضاهای شهری پیاده مدار، مکان هایی برای حضور شهروندان و مشارکت آنان در زندگی جمعیشان هستند که پرداختن به کیفیات آنها سرزندگیشان را به حداکثر می رساند. از شاخصترین این کیفیات، امنیت و ایمنی می باشد. مکان های ناامن حضور مردم را در شهر به عنوان شهروندان جامعه مدنی، کمرنگ می سازند. هدف از این پژوهش، ارزیابی و اولویت بندی شاخص های تاثیر گذار بر ایجاد مسیرهای تردد پیاده امن به منظور ارتقاء تعاملات اجتماعی است. تبدیل برخی خیابان های دارای پتانسیل مناسب به پیاده راه با هدف اختصاص فضایی بیشتر، مناسب تر و امن تر برای عابران و ایجاد سرزندگی و محرکی برای توسعه محلی و منطقه ای انجام می گیرد. فضای شهری تنها یک مفهوم کالبدی نیست، بلکه کنش تعاملات شهروندی و فعالیت های شهری را نیز در بر می گیرد و در حقیقت با حضور انسان و فعالیت اوست که معنا می یابد. پیاده راه فرهنگی جامعه ایفا به عنوان یکی از فضاهای شهری نقش مهمی در ارتقای فعالیت های اجتماعی می کند. حرکت عابر پیاده در پیاده راه ها، به واسطه طراحی مناسب و شناخت منظرین شهر، موجب افزایش ادراک، ارتقای هویت و احساس تعلق به محیط و زیبایی می شود. یکی از تحولات اخیر در گرایش های جدید شهرسازی جهان، توجه به حرکت پیاده و نیازهای او به عنوان یک موضوع فراموش شده مهم شهری است.

Keywords:

امکان سنجی , خیابان , پیاده راه , شهر شیراز