بررسی نقش بتن رسی، نی بابو و الیاف سیس خرما در بهبود عملکرد لرزه ای و تغییر الگوی مقاوم سازی سازه های خشتی

گل یکی از قدیمی ترین مصالحی است که به وفور در تمام جهان یافت می شود و از لحاظ اقتصادی گل یکی از مصالح قرون به صرفه و در دسترس می باشد که آسیبی هم به محیط زیست وارد نمی کند. این مصالح ارزشمند از ترکیب خاک با آب حاصل می شود که آن را برای ساختمان سازی قابل استفاده می نماید. از دلایل اصلی که باعث شده استفاده از این مصالح در ساختمان سازی کاهش یابد مقاومت پایین این مصالح در برابر زلزله بوده است و از عیوبی که در هنگام زلزله در بناهای خشتی رخ می دهد می توان به فروپاشی سقف و دیوار و ایجاد ترک های عمیق در این ساختمان ها اشاره کرد. آیین نامه 2800 ایران استفاده از خشت و گل را به علت ضعف مصالح و مقاومت اندک آن ها در برابر نیروهای ناشی از زلزله، منع کرده و تصریح می نماید که باید از احداث بنا با این مصالح خودداری نمود. با این وجود این ها دلایلی برای کنار گذاشتن این ماده ارزشمند در ساختمان نمی باشد، برای جلوگیری از مشکلات ذکر شده در ساختمان های خشتی باید این ساختمان ها را در برابر زلزله مقاوم نمود و مقاومت کششی و یکپارچگی این ساختمان ها را افزایش داد یکی از مباحث اصلی که در این مقاله مورد بررسی قرار خواهد گرفت تاکید بر راهکارهای مقاوم سازی خشت و افزایش مقاومت ساختمان های خشیت در برابر زلزله می باشد همچنین علاوه بر راهکارهای مقاوم سازی خشت راهکارهایی هم برای ایجاد ساختمان های معاصر با استفاده از مصالح خشتی ارائه شده تا بتوان ساختمان هایی با استفاده از خشت بنا نمود که برای ساخت آن ها هزینه پایین تری نسبت به سایر مصالح لازم است و با نیازهای امروزی خانواده ها مطابقت دارد شیوه های جدید تثبیت خشت به عنوان یک مصالح ساختمانی پایدار و دستیابی به شاخصه هایی از معماری خشتی معاصر از یک طرف و ارایه راهکارهایی جهت ساخت بناهای معمارانه خشتی و گلی سازگار با اقلیم و منطبق با هویت ایرانی با لحاظ کردن اصول سازه ای از طرف دیگر و جاگذاری نی بابو در دیوارهای خشتی و تاثیر نحوه قرارگیری، تعداد نی بامبو، الیاف سیس خرما و بتن رسی بکار رفته، جهت بهبود عملکرد دیوارهای خشتی، به همراه نمونه های مطالعاتی در این مقاله مورد بررسی تحلیلی قرار می گیرند.

Keywords:

بتن رسی , سیس خرما , مصالح بنایی , ساختار , پایداری , نی بابو