تبیین رویکرد طراحی شهری حساس به آب در حوزه طراحی و مدیریت منابع آب شهری

امروزه بحران آب از مهم ترین چالش های دنیای مدرن است و با توجه به ناپایداری های اقلیمی ،تغییرات آب و هوایی، آلودگی های ناشی از توسعه های شهری، مصرف بی رویه آب و ... تامین آب برای تداوم حیات شهری امری انکار ناپذیر می باشد. از طرفی به علت نفوذ ناپذیر شدن سطوح شهری و جریان یافتن رواناب ها در سطح شهر، با مسائلی همچون آلودگی آب های پذیرنده، اختلال در عبور و مرور، کاهش سطوح سفره های آب زیرزمینی و شکل گرفتن سیلاب ها، مواجه هستیم.در کشور ما نیز که دارای آب و هوایی گرم و خشک می باشد و نا پایداری های جوی خسارات جبران ناپذیری را رغم زده است، مسئله ی مدیریت منابع آب شهری و نزدیک کردن آن به چرخه طبیعی، از اولویت ها محسوب می شود. برای دست یابی به این مهم، طراحی شهری حساس به آب، گزینه ای مناسب و کارا می باشد. این رویکرد علاوه بر کنترل آب های سطحی، با ایجاد فضاهایواسط میان رواناب و آبهای پذیرنده موجب کاهش آلودگی منابع آبی می گردد، همچنین با بهره بردن از ابزاری متنوع، نفوذ پذیری سطوح را افزایش داده، سرانه فضای سبز شهری را بالا برده و علاو ه بر جلوگیری از ایجاد سیلاب، موجب تغذیه آب های زیرزمینی نیز می گردد .پژوهش حاضر با استناد به روش مروری تحلیلی و بررسی منابع جدید مطالعاتی، به دنبال تبیین مفاهیم مرتبط با طراحی شهری حساس به آب، تدوین اهداف و معیارها و ملاحظات مربوطه، همچنین ارائه چارچوب و مدلی برای طراحی شهری، با رویکرد فوق می باشد.

Keywords:

بحران آب , رواناب , مدیریت منابع آب , طراحی شهری حساس به آب