مینا ارشادی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه غیرانتفاعی ماد سنندج

میدان آزاد یای همان میدان اقبال از میادین اصلی شهر (سنندج) است. میدانی که از دیرباز نمادی از شهر سنندج بوده است. این میدان از زمان پیدایش خود تا سال 1339 خاکی بوده است و در سال 1342 به دست استاندار وقت دکتر اقبال ساخته شده و ادامه بازسازی آن در سال 1350 به دست دکتر رئوف ادامه پیدا کرد. این میدان پر ارزش طی دهه های گذشته در اثر بی توجهی رونق و سرزندگی، در گذر زمان بار عملکردی خود را از دست داده و فضای عمومی که روزگاری تعادل اجتماعی در جریان بوده به فضایی صرفآ نمادین تبدیل شده است. کاربری های یکنواخت (بانک ها و ادارات) محیطی بسته و پر ازدحام را به وجود آورده است و بار ترافیکی اطراف میدان در استفاد نکردن از فضا داشته است. به وجود آوردن فضا جهت تعاملات اجتماعی و بازگرداندن کاربری های پیشین میدان به صورت مدرن در جامعه امروزی و همچنین پیش بینی سیستم های حمل و نقل مدرن جهت کم کردن حجم ترافیک روزانه از جمله اهداف این مقاله است. در طول تاریخ، میدان بر حسب ضرورت های مکانی و زمانی نقش و عملکرد متفاوتی داشته است. نبود دسترسی مناسب به داخل میدان، فضای مناسب برای گذراندن وقت در داخل میدان مانند نداشتن کافه، نبود فضای سبز مناسب در داخل میدان، نداشتن پارکینگ در یکی از قسمت های این منطقه می تواند از اشکالات این میدان اشاره نمود. وجود ازدحام دور میدان چه از طرف وسایل نقلیه چه از طرف عابرین می تواند با احداث زیرگذر برای وسایل نقلیه و روگذر برای عابرین از حجم آن کم نمود. نداشتن پارکینگ برای ادارات و احداث پارکینگ، با احداث روگذر عابر پیاده از وسط میدان و دید بصری کافی برای پیاده، ورودی مناسب برای میدان، اضافه نمودن فضای سبز مناسب و نیمکت جهت استفاده بهینه از میدان از راهکارهایی است که می توان برای بهبود این میدان ارائه کرد. امید است با این پیشنهادها بتوان به بهبود این میدان کمک شایانی نمود.

میدان اقبال، تغییر کاربری، آسیب شناسی میدان، تعادل، اتصال، محل عبور، حس مکان