تبیین معیارهای روانشناسی محیطی در مراکز پرورش کودکان خلاق؛ بازه سنی 3 تا 7 سال

یک از ویژگی های انسان که پرورش آن می تواند در پیشرفت فرد در جامعه موثر باشد، خلاقیت است. از آنجا که بهترین زمان برای تربیت و شکوفا کردن استعدادها دوره کودک است، چگونگی رشد و پرورش نیروی خلاقیت در کودکان به عنوان یک نیاز بشری در تمام ابعاد زندگی آینده آنان مطرح است. این مقاله در تلاش است از طریق روش تحقیق تحلیل و توصیف به ارائه رهیافت های روانشناسی محیطی در مراکز پرورش کودکان خلاق در بازه سن 3 تا 7 سال تاکید بر بهره گیری از قابلیت های محیط موثر بر ذهن و رفتار کودکان و رویکرد ارتقاء خلاقیت آنان، بپردازد. در راستای روش تحقیق گردآوری اطلاعات براساس مطالعات کتابخانه ای و تحلیل محتوای پیرامون مبان نظری پژوهش مورد نظر می باشد که با توجه به یافته های نوین در زمینه های روانشناسی محیط، روانشناسی و طراحی معماری صورت پذیرفته است.

Keywords:

روانشناسی محیط , مراکز پرورش کودکان , خلاقیت کودک