مسلم احمدی - دانشجوی دکتری تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه تهران،رایانانه
رضا مهری - کارشناس ارشد تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران
عباس عابدی - کارشناس ارشد تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه امام خمینی قزوین

دوران حکومت آل بویه عصر پیشرفت علم و ادب بود. حاکمان آل بویه علاقه خاصی به اهل علم داشتند و به خصوص از شعرا وعلمای حکمت استقبال میکردند. در اوایل عهد بویهیان علم چندان رونقی نداشت و توجه ها بیشتر به امور سیاسی معطوف شدهبود. در مقابل با به قدرت رسیدن عضد الدوله به دلیل صلح و آرامش ناشی از حکومت او و علاقه خود وی به دانش، بازار علم رونقدوباره یافت و در زمان امراء پسینی او هم همچنان به راه خود ادامه داد. مهمترین دستاوردهای این دوران در زمینه پزشکی، نجومو ریاضیات و... بود. نگاشته پیش رو که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است ضمن گردآوری و تحلیل وضعیت علمی- فرهنگی بویهیان در فارس سده چهارم هجری، به بررسی میزان تاثیر سیاست های علمی بویهیان بر مراکز و نهادهای علمی،وضعیت و نقش دانشمندان و علماء در زمینه دانش طب در ایندوره می پردازد.یافته ها نشان می دهد، حمایت های بی دریغ امرایآل بویه بخصوص عضدالدوله موجبات ارتقای سطح بهداشت و درمان جامعه را به همراه داشته است. پیامد عوامل فوق، جذبدانشمندان و پزشکان برجسته ای بود که بدون توجه به مشکلات گوناگون، به بهترین وجه به امر پزشکی و حتی انتقال اطلاعاتطبی خود از طریق تهیه کتاب و حفظ آنها به صورت تالیف، ترجمه چنان کارنامه درخشانی از خود به جای گذاشتند که به جراتمی توان این گونه نتیجه گیری کرد که حاصل تجربیات آنان پایه و اساس تمدن پزشکی غرب بوده است.

فارس، بویهیان، دانش طب، علم ، اطباء