نتیجه گرایی یا فرایند گرایی؛ چالش مدیران بخش عمومی

یکی ازمهم ترین وظایف مدیر وشالوده وظایف مذکور، تصمیم گیری است. از این رو، مدیریت را می توان علم و هنر اخذ تصمیم های منطقی، به موقع، قاطع و اثربخش برای نیل به اهداف سازمان از طریق به کارگیری منابع و امکانات تعریف کرد. بنابراین تصمیم گیری در مدیریت تحت تاثیر پارادایم عقلانیت و به ویژه عقلانیت ابزاری و معطوف به هدف - وسیله شکل می گیرد و بوروکراسی، شکل سازمانی عقلانیت ابزاری است. مدیران بخش عمومی اقدام به اتخاذ تصمیم های فنی، مالی و حقوقی برای انجام مسئولیت قانونی خود می نمایند، تا بتوانند به اهداف سازمانی دست یابند. ولی ازطرف دیگر الزام به رعایت قوانین، مقررات، ضوابط و معیارها در چارچوب استانداردها و فرایندهای مالی و محاسباتی دارند که حفظ تعادل در اتخاذ تصمیمات مناسب، تبدیل به چالشی جدی برای مدیران و کارکنان سازمان های عمومی شده است. همین امر منجر به عدم انطباق های قانونی در سطح سازمان می شود که هرچند با نیت تحقق اهداف سازمانی و حداکثر کردن منافع سازمان می باشد، لیکن بررسی حوزه های نظارتی با دیدگاه فرآیند محور، آنها را تخلفات انضباطی و اداری ارزیابی می نمایند. این عدم انطباق ها و در برخی موارد تخلف اداری، می توانند زمینه ساز بروز موارد فساد و در صورت تکرار و استمرار، فساد اداری شوند. در این مقاله ضمن ارائه مفاهیمی از تصمیم گیری، تخلفات انضباطی و اداری، فساد اداری، عقلانیت و بوروکراسی با استفاده از ادبیات نظری، با بررسی اسنادی–کتابخانه ای و انجام مصاحبه های عمیق با خبرگان، نسبت به گردآوری اطلاعات اقدام و سپس با تحلیل محتوای کیفی، یافته های تحقیق استخراج و پیشنهادات ارائه گردید.

Keywords:

تصمیم گیری , نتیجه گرایی , فرایندگرایی , عقلانیت , بوروکراسی , تخلف اداری , فساد اداری , تحلیل محتوا