شباهنگ مهاجرانی - پژوهشگر بنیاد ایرانشناسی، دکترای علوم سیاسی، گرایش مسائل ایران

صلح، از جمله حقوق مسلم بشری در جهان امروز است؛ هرچند که بواسطه تغییرات پیچیده و شتابان رخدادهای جهانی و نیز آثار و افکار پدیدآورندگان تحولات، مفاهمه و حل و فصل مسائل از روشهای صلحجویانه و مسالمتآمیز، به امری آرمانی تبدیل شده است. لکن نهادهای مسئول ایجاد و حفظ صلح برآنند تا با توسعه فرهنگ صلح، احتمال بروز خشونت در جهان را کاهش دهند. عامل اصلی توسعه، پذیرش و استحکام فرهنگ صلح در جوامع، تبدیل فضای رقابتهای خشن به تعاملات مبتنی بر ارزشها و اهداف مشترک است و در این راستا، آموزههای اعتقادی و فرهنگی هر ملت نقشی موثر در ارتقای روحیه صلحجویی ایفا مینماید. مبنا و زیربنای اصلی آموزههای اعتقادی، ادیان الهی هستند که همواره، تربیت آدمی و کمال انسانی را در جامعه توام با صلح ممکن میدانند. در این میان دو دین توحیدی اسلام و زرتشت به عنوان دو مکتب اخلاقی و تربیتی که در پی پرورش انسان با اوصاف متعالی هستند، شرایط اجتماعی زیست بشر در جامعه را مطمح نظر قرار داده و برقراری صلح و ثبات و آرامش را مقدمه رشد معنوی انسان و حفظ حقوق متقابل فردی در جامعه میدانند. شاهد این مدعا، آیات متعدد در موضوع صلح و همزیستی مسالمت آمیز در قرآن کریم، و نیز تاکید بر حفظ روابط مبتنی بر نیکویی و اخلاق مداری و مدارا و ملاحظه در بندهای مختلف گاتاها و دیگر بخش های اوستا است؛ بنابراین دو دین اسلام و زرتشت پایههای اجتماعی صلح را مورد تایید قرار داده و توسط آموزه ها و تعالیم، درصدد بهره مندی افراد جامعه از این زیربنای آرمانی میباشند. با توجه به اهمیتی که صلح در جامعه دارد، در پژوهش حاضر بنا داریم به شناسایی مبانی جامعه شناختی آن در تعالیم دین اسلام و دین زرتشت پرداخته و دریابیم که برای تهیه و تدوین پیش نویسی از اقدامات عملی مورد تایید دو دین در راستای تحقق آرمان جهانی صلح، به چه زمینه های مشترکی دست می یابیم

جامعه شناسی صلح، مطالعه تطبیقی، تعالیم اسلامی، آموزه های زرتشتی، همزیستی مسالمت آمیز