نرگس فغفوری - دانشگاه تربیت مدرس، دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی صنایع
احسان ملیحی - دانشگاه تربیت مدرس، دانشجوی دکتری مهندسی صنایع
محمد اقدسی - دانشگاه تربیت مدرس، استاد دانشکده مهندسی صنایع

امروزه نقش تعیین کننده منابع مالی در شروع و اجرای موفقیت آمیز پروژه ها، بویژه در صنعت بزرگ LNG بر کسی پوشیده نیست. بدیهی است ، انتخاب مناسبترین گزینه در تأمین مالی پروژه های نفت و گاز همواره از بیشترین چالش های پیش روی دولتها و شرکتهای معظم نفتی بوده و هست. تعریف مناسب ترین روش با توجه به پروژه های مختلف متغیر بوده و میتواند به هر یک از موارد کمترین ریسک و هزینه، بالاترین سهم مالکیت، دیرترین زمان بازپرداخت بدهی، بالاترین نرخ انتقال تکنولوژی، پایین ترین نرخ انتقال بهره، بهترین ساختار اجرایی پروژه و ... اطلاق گردد. با عنایت به اهمیت محصول LNG بعنوان یکی از سوختهای استراتژیک و با ارزش و نیز با توجه به انواع قراردادهای موجود در بازار LNG و مسئولیت طرف های مشارکت (در زنجیره تولید و مصرف) در بحث تأمین منابع مالی، در بخش اکتشاف و تولید گاز، مایع سازی، تجهیزات و ملزومات پروژه، تدارک کشتیهای حمل، پایانه های دریافت و... بدیهی است با تشکیل مشارکت و تجمیع و هم افزایی سرمایه اعضای مشارکت، ریسک ناشی از انجام معامله بین اعضا تقسیم میشود. در این نوشتار سعی شده با توجه به ویژگی های مهم اینگونه پروژه ها، اعم از حجم سرمایه مورد نیاز بالا، سودآوری جذاب، دوره بازگشت سرمایه نسبتا کوتاه و ... با بررسی و استخراج شاخص های کلیدی قراردادهای مذکور و استفاده از تجربیات و درس آموخته های پروژه های بزرگ LNG، مدل مطلوب و با ریسک بهینه ای برای مشارکتهای تجاری اینگونه پروژه ها که بمنظور تأمین منابع مالی آن تشکیل میگردد، ارائه گردد همچنین در این مقاله ضمن بررسی فرآیندهای مهم بازار LNG سعی شده در قالب چارچوب منطقی یک مدل مفهومی و سیستمی مناسبی طرح گردد که در آن متغیرهای موثر در تصمیم گیری بمنظور تخصیص منابع مالی مشخص گردیده و نتیجه آن انتخاب روش مناسب تأمین منابع مالی با ریسک بهینه باشد.

تأمین مالی، صنعت LNG، مدیریت ریسک، مشارکت تجاری