بررسی رابطه بین عدم کارایی مدیریتی با محافظه کاری مشروط و نامشروط با تاکید بر هزینه نمایندگی در شرکت های بورس اوراق بهادار تهران

یکی از فرضیه های مهم در ادبیات تئوری های اثباتی این است که مدیران به دنبال افزایش منافع خود هستند. بر این اساساحتمالا از نفوذ نمایندگی خود بهره جنسه تا به اهداف خود برسند. از این رو پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین عدم کاراییمدیریتی با محافظه کاری مشروط و نامشروط و اثر تعدیل کننده هزینه نمایندگی بر این رابطه پرداخته است. در این پژوهش از دادههای 86 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی سال های 1392 تا 1397 استفاده شده است. به کمک گشتاورهایتعمیم یافته دو مرحله ای داده ها تجزیه و تحلیل شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد بین عدم کارایی مدیریتی و محافظه کاریمشروط و نامشروط به ترتیب رابطه بی معنا و منفی معنادار وجود دارد. همچنین یافته های پژوهش موید بی تاثیر بودن بر رابطه بینعدم کارایی مدیریتی و محافظه کاری مشروط و نامشروط شرکت های پذیرفته در بورس اوراق بهادار تهران و برقرار نبودن رابطه Uشکل بین عدم کارایی مدیریتی و محافظه کاری مشروط و نامشروط است.

Keywords:

رابطه یو (U) شکل , عدم کارایی مدیریتی , محافظه کاری مشروط , محافظه کاری نامشروط